Tanteke is naar de Hemelse vader. Nu ja, dat hoopte ze toch. Er blijven nu nog bitter weinig ,,hertekes'' over om haar geloof en overtuiging te verspreiden. Voor zover Malief het kan inschatten zal dat geloof stilaan uitdoven, en dat is geen ,,doodzonde'' maar toch jammer zeker?
Zal het maar bekennen, bij Malief moeten ze niet meer aankloppen. Dank zij haar jarenlange (ongevraagde) relatie met de ,,zusterkes'' in de lagere en de middelbare school werd veel duidelijk, en het had vaak met ,,liefde'' te maken maar dan wel van de ongevraagde soort.
Tanteke was voor Malief de uitzondering maar anderhalve Nieuwjaar geleden gingen haar ogen open. Op nieuwjaarsbezoek in het klooster, en ze werd naar een ,,eetkamer'' gebracht waar nog een handvol bejaarde ,,kapjes'' van pure verveling blokjes verlegden. Malief dacht dat het mocht en zoende die eenzame menskes met ,,ne zalige en gelukkige nieuwejaar''. Ze lachten en streelden mijn arm. Maar Tanteke zei: ,,Ja ge moet da verstaan, tis een Brusselès.'' Waarna Malief haar ,,geloof'' voor goed werd begraven...Maar met respect voor zuster Overste (die de titel ,moeder'' weigerde). Een zeldzame '' dienares van de Heer'' die allicht nooit ,,met pensioen zal kunnen gaan''...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten