Het kan verkeren...zeg nu zelf, op de parking van de winkel van de komiek ( je weet wel) de leukste babbel van het afgelopen jaar? Dat heeft Malief beleefd. En ze vond het zo leuk dat ze het moet vertellen.
Om te beginnen: in de winkel krijste een pakweg tweejarig gastje indrukwekkend luid de goegemeente bij elkaar...terwijl zijn twee zusjes en de mama besloten hadden om te doen of er niets aan de hand was. En toen wuifde Malief ,, knipogend en beminnelijk'' voor zover je dat met een mondmasker kan zien...en de sirene viel stil. Ze was er eerlijk gezegd heel trots op.
Dan naar de Parking en,...nooit gedacht: ,,de leukste babbel ooit'' ...in Coronatijden hé.
De mevrouw naast haar had de witste en properste wagen...en omdat ze nog haar succes met de jonge brulaap aan het verteren was lachte Malief naar de mevrouw en voor ze het beiden beseften werd er gelachen en verteld. Zelfde leeftijd, zelfde besognes, zelfde goed humeur.
Het meest ontroerende kwam bij het afscheid...zij was destijds een alt in het koor van Bob Boon...en hij was haar echtgenoot, maar niemand kende die naam nog. Malief wel. En die Malief kende ze ook...want dat was hun krant.
Toen vroeg Malief of er in haar boodschappen niets kon smelten? En vochten ze bijna om mekaars winkelkar terug te brengen. Mieke won.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten