Afscheid van Miele

Na ruim twintig jaar trouwe dienst is zondag de Miele uit ons leven verdwenen. Uit protest tegen de zoveelste lading natte zakdoekken, oogst van drie uitbundige snotneuzen. Vooral Kadoke 1 kan er wat van: een lange snottebel, en hupsakee, vies en afgekeurd. Terwijl de Meester zo zuinig omspringt met het wasgoed, maar hij is dan ook een gedrild product van een klagende moeder, nu al vele jaren zaliger. Ondertussen heeft hij nochtans al -tig keren gehoord dat ik het niet ben die was, maar de Miele.

,,Die machine heeft geen lawaai gemaakt schat, ik denk dat er iets mis mee is?'' Zover reikt zijn waskennis wel en de laatste maanden droogzwierde Mieleke precies tegen zijn zin. Al wat er bovenop lag verdween naar de keukenvloer, en nu dus niet.

Laten we de passage over koude, kletsnatte was uithalen maar overslaan, en maandag hop, naar de grote blinkende winkel met al die aantrekkelijke spullen. Van Kalamity heb ik geleerd _ en zij leerde het bij het improvisiatietoneel_ dat je het makkelijkst je zin krijgt als je onder je toehoorder gaat. Het omgekeerde van ,,uit de hoogte'', snap je? In dit geval deed ik alsof ik nog nooit een wasautomaat van dichtbij had gezien, dat we thuis maar met twee personen waren maar dat het toch een goeie moest zijn. (De prijzen kon ik zelf wel lezen...)

Ik kreeg de allervriendelijkste verkoopster en ik ga u niet vervelen met details, maar een metalen deur is wel beter dan een plastieken en twintig jaar gaat er geen een meer mee en een Miele, dat had zo'n klein huishouden echt niet nodig...Een jaar eerder kocht ik bij dezelde keukentoestellenboer een vaatwasmachine en ik deed of ik er iets van afwist (ik had rotslechte ervaringen) en héwel, behalve de machine hebben ze mij er toen ook een flesje om de inox te poetsen, een geurlepel, een machine reiniger en nog vanalles bij aangesmeerd. Tof.

Terug thuis is de Meester in de wolken: hij had in gedachten al zo'n tweeduizend euro zien verdwijnen. Nogmaals die moeder van hem hé. Maar ik ben een werkende vrouw. Allez, toch nog een beetje. Helaas komt het nieuwe kleinood pas volgende week.
Als ik de (ondertussen droog gewrongen maar echt niet frisse) zakdoeken en dergelijke in een GB-tas prop op weg naar het wassalon is de Meester in alle staten. Waar hij tijdens langere vakanties niet liever doet dan de wassalons aan de kust bezoeken mag dat niet in zijn vaderstad. ,,Allez, wie zit daar nu?''
Ik dus. En ik werd geholpen door een Congolese klant die mij enkele truukjes leerde. In mooi Nederlands, nog wel. Wel even schrikken toen ze op het laatste spoelprogramma ineens opsprong en op Mijn machine het hoogste wasprogramma indrukte. Om dan in rad Frans uit te leggen dat mijn was er anders zeiknat was uitgekomen. Of iets van die strekking.
Toen ik haar na afloop bedankte voor het advies en op de vele zakdoeken wees zuchtte ze veelbetekenend: ,,Ha ja, dat is van iets vuil dat in Brussel in de lucht is gaan vliegen, ik weet het, ik heb het ook.''