Jaaarig!

14 januari halftwaalf 's middags en al enkele respectabele decenia geleden. Het had (ook) gesneeuwd, we waren nog bescheiden tweeverdieners met een gammele Simca1000 en die dag zou het gebeuren. De Meester was ergens te velde _ het vredegerecht van Heist- op- den-Berg weet hij nog _en ik liep rondjes in ons flatje. Officieel heet dat weeën maar ik zou het wel overleven. En zeker niet de familie en schoonfamilie verwittigen. Ik had nog herinneringen aan een hypernerveuze schoonmoeder en dito schoonvader die bij de bevallingen van hun dochters om het kwartier naar het moederhuis belden. Bij mij zou het niet waar zijn.(1*)
En uitgerekend die dinsdag belde de opa-in-spé aan de voordeur. Dat ik nog in kamerjas was camoufleerde ik met een ingewikkeld verhaal over nog een bad pakken en de Meester was niet thuis en ik mocht er niet alleen in... En of hij koffie wou? En ik naar de keuken, net op tijd om een beetje te gaan puffen en grimassen te trekken. Toen hij vertrok had hij nog niets in het snuitje.
Om vijf uur zijn we naar ,,het moederhuis'' vertrokken. Zo heette dat instituut hier destijds. Natuurlijk was de Meester een beetje te laat want hij had ook nog een lekke band gekregen.
En om halftien maakten we ons debuut als ouders. Daar was Lottepoes, met een stevige teut op haar schedeltje, ,,eruit getrokken met enig alaam'' heb ik mij laten vertellen. Omdat het niet opschoot werden de grote middelen gebruikt en kon ik pas uren later mijn eerste dochter bekijken. Versuft, vingertjes tellen, want dat moest toch? Maar toen ik de volgende dag bij zinnen was zag ik het mooiste baby-tje ooit. Klein, fijn, beetje tevroeg maar volmaakt. Enfin, kijk eens naar de foto met Bomama als debuutoma en zeg nu zelf...
14 januari, vandaag dus. Proficiat Lottepoes! Toen ik deze week aan de kapper vertelde dat ik jouw naam had gekozen van de naam van een modewinkel rechtover onze flat viel haar mond open. Haar kinderen hebben namen die ik zelfs niet kan onthouden. Wij kozen voor de naam van de eerste vrouw ter wereld(2*). En ik vind hem nog altijd goed gekozen...

(1*) En dat hebben we ook bij de tweede zo gehouden, zij het met iets meer verzinsels en met de hulp van een oompje die de komedie met zijn zussen ook had meegemaakt. Maar dat vertel ik op 25 september.
(2*)Eerlijk gezegd werd ik ook geïnspireerd door de dochter van Johan Anthierens . Die knaap zat naast mij op de redactievloer en behalve dat hij voortdurend zei dat ,,hij daar niet graag was'' vertelde hij ook weleens iets over zijn dochter. Nog een getuige met een kruisje achter zijn naam.
PS Meester laat mij ook nog weten dat hij die 14de januari 's avonds laat bij zijn ouders arriveerde, zei dat ze er een kleindochter bij hadden en dat hij niet werd geloofd. Ze zijn in de auto gaan kijken of ik mij niet verstopt had...