Ipik ziepie upu grapaag...

Weer zoveel gelachen dat de tranen uit mijn ogen bolden. En zo onnozel gedaan dat het nauwelijks te beschrijven valt. Ik zal u dus niet vervelen met de Kadoke2-versie van de Ketnet-shake die ik met haar moet oefenen (dan kun je eens goed lachen Malief...). Ze zijn nu bijna acht en ik ben er nog altijd stekezot van. Ook en vooral in de serieuze dingen. Want van hun ernst en puurheid krijg ik ook de tranen in de ogen...
Om te beginnen gisteren met hen naar de bibliotheek. Omdat ze opdracht hadden er een strip-arme week van te maken (en er hier een paar honderd strips rondslingeren) en het Ketnet-gebeuren moest beperkt blijven tot twee programma's. Het was van 1982 geleden dat ik in dat heilige der heiligen was geweest (gezien op de bib-kaart van de Meester) omdat ik ook nooit om een pak lectuur verlegen zit.
,,Malief, geef onze kaartjes maar, daar is de jeugdbibliotheek, de kant voor de volwassenen is langs daar. Het kan wel even duren hoor...'' Toen heb ik mij in één moeite maar ingeschreven en meteen een rush in de rekken gemaakt. Na een tijdje begon ik mij toch zorgen te maken om de Kadokes en ging ik eens piepen. Geen vuiltje aan de lucht: ze waren hun Geronimo's al aan het verslinden. Klap op de vuurpijl: onze toch wel loodzware tas hebben ze samen naar huis gesleept.
Kadoke1, die 's morgens bij de smoelsmid twee melktandjes was kwijt geraakt, wou dan toch wat gaan Ketnetten. Het waren liedjes. ,,Dat mag niet van mama'' zei de zus streng en ze nam een boek om vooral niet betrapt te worden op ongehoorzaamheid. Zijn excuus was anders ook goed gevonden:,,maar ik weet niet wanneer XYZ (ik had van de namen nooit gehoord) komt en nu zit ik te wachten...''
We gingen kaarten. Meester stelde een potje ,,Liegen'' voor. Terwijl ik een paar mailtjes checkte kon ik het spel volgen. ,,Als je wint krijg je een pony!'' (Uh? net zijn vader, die beloofde de kleinkinderen ook zo'n fantazierijke cadeaus). Op een bepaald ogenblik hoor ik Kadoke2 zeggen dat hij aan de stal mag beginnen! Gelukkig was er toen Ketnet en fluisterde de Meester mij toe dat hij op de duur was gaan valsspelen. Vandaag heb ik met haar gespeeld voor een rugmassage voor Kadoke, en dertig zoentjes en 20 knuffels voor mij. Kortom, ik win in ieder geval.In bad heb ik haar met plezier de ,,rugmassage'' gegeven. En hebben we giechelend geoefend met de P-taal, een zottigheid waarmee we als Chiro-meisjes op Expo58 de buitenlandse bezoekers deden fronsen.
Giechelig en warm zitten ze 's avonds met natte haren aan tafel, Kadoke2 met een witte handdoek rond haar hoofd. En oefenen we nog wat P-taal. Dat wil zeggen: zus leert en broer probeert te ontcijferen. ,,Ipik bepen...???'' Behulpzaam fluister ik ,,Lepenapa''. ,,Nee Malief, ipik bepen Marokkaan'' ,,Ha ja, mijn hoofdoek?''
Ons moeder zou zeggen: in onzen tijd was dat,, precies ons lievrouwke''.