Kom eens op mijn schoot zitten

't Was zondagmiddag en ze hadden in huize Avondrood een geweldig idee: of ons moeder misschien na de lunch liever nog wat buiten wou zitten of direct naar boven? Ja, ze wou nog was buiten zitten. Twee uur later doet ze mij het relaas:,, ze hadden mij in de blakke zon gezet, en ik dacht dat mijn broek ging in brand vliegen. En mijn kop gloeide. Na tien minuten heb ik gebeld dat ik naar mijn kamer wou. Maar ik kon niet meer op mijn benen staan, ze hebben mij in een rolstoel naar boven gebracht...''
Ze zit nog wat versuft te kijken, nog altijd in haar wollen trui en lange broek. De gendarm in mij komt naar boven: broek en trui uit, rok aan, kousen uit, sandalen aan, bloes aan. Licht protest, dat ze nu niet meer te warm heeft. Als ik haar broek uittrek heeft ze rode vlekken op haar dijen: eerstegraad brandwonden. Ze vertelt het een paar maal: ik dacht dat ik in brand vloog.
Tot mijn grote vreugde zie ik wel dat ze meteen een flesje Spa heeft leeggedronken. ,,Ja, dat was toch goed van mij hé...'' De blauwe doos Nivea komt tevoorschijn en de winterbeentjes krijgen een massage. En de gloeiende wangskes en de handen.
En terwijl ze nog wat nasuddert komt het grote woord er uit: ,,Komt ge nie op mijne schoot zitten?'' Moeder, dan zijt ge plat! ,,Jamaar ik zou u eens goed willen vastpakken zie...''
Dat heb ik dan ook meteen gedaan: op mijn knieën voor haar zetel en de knuffel van mijn leven gegeven. Ik denk ook dat het de eerste keer is dat zij mij heeft geknuffeld. Knuffels, dat was voor de mennekes, maskes moeten flink zijn...
(ik heb dit met een trillend lipje ingetikt)