Ze betuttelt haar tweelingbroer_ die in uiterste nood uitroept dat hij wel vijf minuten ouder is hé_, ze speelt uitgekookt vals met de kaarten, met Jenga en zelfs met schelpjes tellen, en ze vertelt onwaarschijnlijk rare mopjes waar ik niets van snap. Tot ik de originele versie in de Humo tegenkom...Vooral als er biechtstoelen en ondeugende nonnetjes bij te pas komen heeft ze er duidelijk niks van begrepen. Maar soit, ik mag haar kapittelen, berispen, uitlachen, op haar plaats zetten, streng fronsen, héhé, ik lig in de bovenste schuif. Hoe ik dat weet?
Vorig weekend aan zee wou ze mij uitleggen waarom ze graag naar De Kampioenen kijkt (als u zich nog afvraagt waarom ze nog eens worden uitgezonden, de achtjarigen moeten ook nog aan bod komen...). Ik was niet overtuigd en vroeg dan wat er zo grappig aan was. ,,Wel daar speelt een vieze oma mee en die zegt altijd moestasj tegen Boma. Moestasj zegt ze. Een heel vieze oma hé, niet zo'n lieve oma zoals gij....'' Héhé. Overigens, die avond waren er geen Kampioenen, wel een uitgebreid bad. Toen ze mij vroeg om toch maar niet haar (lang) haar te wassen heb ik toegegeven...
Nu ik er aan denk: Ik zie hààr moeder 35 jaar geleden nog met rode wangskes ,,stoven'' onder de haardroger en ons bomama die ,,ons Kikske'' verloste en met de handdoek de klus klaarde. Ze was er, haar artritis-handen ten spijt, dan ook héél lang mee bezig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten