Hoeveel is uw dag?

,,Een nul-dag, Malief, echt waar, helemaal nul''. Kadoke2 zwiert haar jas uit, schopt haar laarsjes in een hoekje en rettettettetet, ik heb nauwelijk de kans om Kadoke1 te verwelkomen. Of ze alsjeblief van het begin wil vertellen?
Ik wist al dat ze van Kalamity hun dag een cijfer mogen geven, dat vereenvoudigt de communicatie aanzienlijk. Die nul, dat moet een rotdag geweest zijn. En we krijgen dus het verslag van de juf die ziek is en de vervanger die wel een goeie turnleraar is maar van de klas Niks snapt. Hoezo? Hij had niet voor soep gezorgd en Anna (of was het Lus of Mila?) die had ocharme alleen droge boterhammen bij en toen moesten we ook nog een hele bladzijde leren Die We Nog Niet Gezien Hadden hé. En die weet niks staan en rettetetetet...
,,Hoe was jouw logeerpartij vorige week'' vraag ik aan Kadoke1 en zus antwoordt meteen: ,,Slecht'' want T. kan niet tegen zijn verlies! Enfin, Kadoke1 wordt gesommeerd om het allemaal zelf te vertellen en ik krijg een technische uitleg over handspel en een rode kaart en een duw met de schouders en nog andere mij totaal onbekende begrippen. Dan maar de grote troostmiddelen boven gehaald: een bord vol verse ananas met een bolletje vanilleijs, een Leo (geen meneer maar een koek), een flesje fruitsap.
Wat later spelen we Scrabble en Malief en Kadoke2 verliezen van de Meester die janverdorie woorden als ,,Quo'' legt. Jaja, Quo Vadis, ik weet het wel. Kadoke1 had het blijkbaar voorzien, hij loert af en toe over zijn Kuifje-album en leeft mee met ons verlies.
Na de groentensoep, de rode kool en een nieuw soort veggie-burger gaat het humeur van Kadoke2 met sprongen vooruit. Ze begint aan een nieuwe tekening voor haar ,,dierentuin'' (het wordt een zebra) en als ze later in bed ligt fluistert ze: Het is toch nog een negen geworden. Tot ik haar een knuffel geeft (met koude handen, ik beken) en ze krijst:,,Malief, nu nog een acht hé!''