Countdown

Maandagavond: Kadoke2 toont mij haar linkerarm waarop zes streepjes. Bic-streepjes, voor u ongerust wordt. Zes kleine rechte streepjes. En of ik wil zeggen wanneer het precies halfacht is, want dan mag ze een streepje uitvegen. Zoveel streepjes voor het herfstvakantie is, met eerst een scoutskamp, dan een Centerparcs-verblijf en dan, voor Kadoke1, een volleybal-kamp. En of mijn gips er dan ook zal ,,af'' zijn? Juist ja, nog drie-en een halve streepjes.
Dat tellen zit in de familie, ik zal het maar toegeven. Te beginnen met bomama die soms van verveling de knopjes op haar telefoon telt. Dan Malief die sinds haar laatste verjaardag telkens als ze gaat slapen een soortement ritueel reciteert: ,,allez, toch nog pakweg 3000 keer gaan slapen...''
Nichtje Suus heeft er mij op attent gemaakt: ze zit ook zoveel aan vroeger te denken en 't is de tijd van 't jaar en de leeftijd, en hoeveel hebben we nog tegoed?
Toen ik vanmorgen mijn pyama opplooide realizeerde ik mij dat ik met die gipsmizerie al een tijdje vergeten was te tellen. Oef.