Bedtijd

De instructies van Kalamity waren ,,loud and clear'': de Kadokes moesten op tijd in bed want ze waren doodmoe. En voor één keer was de Meester er niet bij om het tandenpoetsen (discreet) te superviseren: vergadering bij de buren en binnenkort weer zwarte vlaggen in de Lowizzestraat, maar da's een ander verhaal.
We keken dus eerst naar ,,Gek of geniaal'' _ dat vinden ze geweldig _ (terwijl hun verontruste grootmoeder het vooral over gevaarlijke zotten had en zeker nooit proberen na te doen, maar ook dat is een ander verhaal.)
Klokslag acht verdween het lichtjes uitgelaten duo naar de eerste verdieping voor de opgelegde taken: uitkleden en pyama aan, handen en gezicht wassen, tandenpoetsen, plassen (niet noodzakelijk in deze volgorde) en dan nog tot kwart voor negen lezen. ,,OKééé''.
Tien minuten later: ik kan door het kabaal boven mijn hoofd niet horen wat de weerman zegt, maar kom, ik ben een geduldig mens. En Thuis begint.
Vijf minuten later: ik kan niet horen wat Simonneke zegt en ik sjoefel naar de trap: ,,ZEG kan da nie wa stiller???'' Hebben ze het gehoord? Het is nu stil.
Vijf minuten later: springt daar nu iemand van het hoogste bed, wat valt er om, was dat een gil???
Malief pakt een moeizaam sprintje naar boven, en daar liggen twee half aan- of is het uit-geklede apen te rollebollen in een discussie om een pyamabroek (ze hebben allebei dezelfde pyamabroek maar dat is een ander verhaal..)
Deze Malief was op kookpunt en dus ging de anders zo lieflijke stem een pak decibels omhoog. Het resultaat was verbazend. Toen ik het later aan de Meester vertelde liepen de tranen(van het lachen) mij over de wangen: twee slungels met een halve pyama naast hun bed, effenaf in het gelid, met gebogen hoofd. (Amai, hebben ze dat bij de scouts geleerd?) Na nog een korte preek hinkte ik naar buiten. En na Thuis ging ik terug naar boven: twee modellekes in hun bed met een Suske en Wiske, hun kleren NETJES opgevouwen in drie stapeltjes, vuile was apart. Gewoonlijk moet ik die van de grond rapen, maar dat is een ander verhaal.
En jawel, toen heb ik ze dus uitvoerig gecomplimenteerd met de keurige stapeltjes en hen allebei een knuffel gegeven. Terwijl ik buiten stapte vroeg Kadoke twee: ,,Hebt ge nog pijn van uw voet Malief?'' en toen ik dat beaamde hoorde ik haar nog net tegen haar broer zeggen: ,,Ik had het u nog gezegd hé Jasper, daarom was ze kwaad...''