Merci Blogspot

Heel lang geleden (toen de dieren nog konden praten) schreef de geërgerde burger (lees geërgerd, niet geëerd) een lange brief naar de krant. Thanks God dat ik vandaag die omweg niet meer moet maken. U mag meteen wegzappen, zo'n verhaal wordt het.
Vorige week ongeveer pats boem patat aan de Lamotsite op onze dierbare burgervader gelopen. Kon net op tijd een stap opzij zetten maar jawel, ik zag aan zijn voorzichtig wrijven aan zijn neus dat hij de Meester had herkend. Die da zoen ambetante vraage ha gesteld oep de volksvergaaadering.
(En nu gaan we maar verder in cursief, 't is ook mooier). Blijf bij de les, Malief, we hadden het over ergernis. Dus, sinds vorige week daveren de bussen weer door onze woonstraat. Allemaal in het kader van de ,,autoluwe binnenstad''.
Nee, ik haal even adem...In de tuin, waar het roet nog niet helemaal is doorgedrongen.
De tweede ergernis gaat weer over mijn (ex)beroep. Lees in de bladen en boekskes dat er een nieuw ,,journalistiek'' talent is opgestaan: een modeblog van een,, maddemoisel'' van twaalf jaar en ze verzamelt vodjes en fotookes en kleurekes en ze ziet er zelf uit als een fooraap met een gigantische bril als accessoire, maar ,,ze weet wat ze wil''. Ha ja, ze wil modejournaliste worden. Veel namen van winkels op haar blog zetten en fotookes van ,,spullekes'' die ,,tof'' zijn.
OK, ik heb het begrepen. Als je vandaag ,,in de boekskes'' de commerciële met lucht gevulde Trien Degol en Triana Kriekentop als ultieme modespecialisten krijgt voorgeschoteld, dan heb je geen nood aan een onafhankelijk, kritisch, met vaart geschreven, foutloos gespeld en met knipoogjes gelardeerd modeverhaal. Mensenlief, wat ben ik een ouderwetse trien.