De tuktuk-club

Zaterdagnamiddag en terrasjesweer. Malief en vriendin Iedereen _dat is niet zomaar iedereen maar de troetelnaam die mijn kinderen destijds gaven aan een lieve collega _, dus deze nu geattitreerde oma's besloten de bloemmetjes buiten te zetten. Spannend? Vrolijk tetterend _vooral ondergetekende kan er iets van_ slenterden we zonder welbepaald doel door de winkelstraat. Of toch: een terrasje met Gouden Carolus. Malief is een recent bekeerde bierdrinker, Iedereen kent er al langer iets van.In eer en deugd, wel te verstaan. En toen, en toen: daar kwam een sportieve (en attractieve) bink aangereden in een uit de kluiten gewassen driewieler en hij bood ons een lift aan. Een reclamestunt van een lenzenfabrikant! Nu zijn wij van geen kleintje vervaard en wat later raceten wij achter de stadsbus aan met als enig ,,adres'' een terrasje. Onderweg maakten we ons al wat zorgen over de fraaie kuiten van onze chauffeur want enfin, dat was nogal wat met zo'n vrachtje. Neenee, dat viel mee. De man was niet gewoon beleefd, hij had een electrische motor. Tja, en toen hadden we nog niks gedronken maar verklapte Malief wel dat hij twee journalisten had meegenomen. Hé ja, misschien kwam hij wel in de krant,opperde de naieve bink. Niet dus,maar wel in de blog...Verdraaid, waarom hebben we er geen foto van genomen? We hadden wél succes hoor.