Home sweet home

 

Even had ik ,,De zingende dokter'' als titel gekozen maar ik ga mijn lezertjes niet op het verkeerde been zetten...het gaat hier immers over de home van Bomama. En dat we het hier de jongste weken af en toe best leuk vinden. We, dat zijn de ,,weduwes'' van de laatste tafel, en dan heb ik het niet over de residenten. Voor de ,,verrassing'' (opgepast Malief, twéé rr-en)van Irene, en niet te verwarren met ,,Iedereen''...van de Vum-zaliger, daar zorgde dus deze flukse, 86-jarige residente voor. Ze kloeg al een tijdje over intestinale problemen en omdat tafelgenote Bomama niet snapte waar het over ging en residente Else al evenmin, wreef ik dan al eens over haar rug, zei dat zoiets ,,ambetant'' was en feliciteerde haar die woensdag toen ze zei dat het sinds die morgen ,,gelukt'' en dus voorbij was. Kwestie van het decor even te beschrijven... De dames aan tafel (de residenten) werden geholpen door gemiddeld drie bezoeksters (waarvan Malief eerder een toeziende, af en toe berispende taak kreeg toebedeeld) en Irene verorberde terug met smaak haar stapel boterhammen terwijl Else nauwkeurig toekeek of ze niet een boterham ,,liet liggen''. En toen gebeurde het. In de deuropening verscheen een bink die recht naar Irene keek en jawel, een mooie serenade ten beste gaf: ,,Heb je even voor mij, maak je tijd voor mij vrij'' terwijl hij met een dokterstasje zwierde. Of de residenten er zelf veel plezier aan beleefden weet ik niet, maar ,,de weduwes'' lagen in een deuk. Iets wat je in Avondrood niet zo vaak meemaakt. Irene had haar rollator vast gegrabbeld en stapte (bijna) fluks naar de bink, terwijl Madam Milou, Malief en Mimi (ik vond niet direct een goeie bijnaam, sorry) gierden als schoolmeisjes en onzin uitkraamden als ,,die mag ook eens voor mij komen'', ,,oei, krijg ik nu geen flauwte'' enzovoort. Enfin, gisteren konden we die avonturen aan de zonen van Irene vertellen. 't Waren eigenlijk ook binken en eentje zei zelfs dat hij ook dokter was maar...en bescheiden aarzelde. Ha ja, zei Malief vrank, niet voor oude madammen...Maar helaba, in het buitengaan hoorde ik dat Madam Milou het adres van de zingende dokter aan de zoon vroeg. Voor haar moeder, wel te verstaan.