Jefke de bink

Alweer een figuur uit mijn af en toe verrassende carrière verdwenen. Jefke dus. Of de macho met de gouden pen, zoals ze vandaag in de serieuze krant blokletteren... Het was begin jaren zeventig. Dat weet ik nog omdat de krant nog niet failliet was en de zoon van de toenmalige eigenaar 's avonds in Gent voor mij de deur openmaakte als ik bij De Gentenaar mijn assisenverslag moest doorsturen. In 1976 is die man samen met de rest van de familie De Smaele-Sap uit de krantenwereld verdwenen. Maar over Jefke. Malief was door haar toenmalige chef naar Gent gestuurd om er een nogal lugubere kerel te gaan bekijken die zijn vrouw had vermoord...en daar een ,,vrouwelijk'' verslag over te schrijven. Baas LDL dacht zeker dat ik daar verstand van had omdat ik thuis een Meester had die mij wel zou uitleggen wat het verschil was tussen een openbaar ministerie en een burgerlijke partij. Voor de trouwe lezertjes: meester Van Eeckhaut heb ik daar ook op de tenen getrapt, maar dat verhaal heb ik eerder verteld en die mens is er ook niet meer om het tegen te spreken. Terzake: Jefke zat ook in de Assisenzaal, zoals hij tijdens de middagpauze aan ,,de pers'' vertelde omdat hij het een boeiende zaak vond. Een vent die door zijn wijf zo was getiranizeerd dat hij haar had kapot gemaakt. (Hij had, pour la petite histoire, ook haar tepels afgebeten.) En Jefke vroeg mij wat ik daar van vond, of ik hem zou veroordelen? Te ,bleu'' om de grote schrijver af te bekken (hihi, mijn latere opponenten weten beter) mompelde ik iets genre ,,ja natuurlijk moet die veroordeeld worden'' waarna kleine Jef mij in de ogen keek en luid declameerde: ,, gij zijt een zeer wrede vrouw''. In een latere periode gebruikte hij je en jij, maar ook een beginnende auteur moet nog bijleren... Foto van de wrede Malief in de Gentse assisenzaal? Helemaal onderaan de bladzijde.