FONS ZALIGER...

Zonder veel tamtam (zoals wij in Brussel zeggen..) is Fons ,,zaliger'' geworden. Fons is een figuur uit mijn beginjaren bij de krant. Ik mocht zijn postbode spelen. In alle vriendschap hoor, hij was een bescheiden correspondent die in de donkere middeleeuwen (1968 dus) liever zijn tekstjes naar mij bracht dan ze telefonisch naar een of andere pipo in Brussel te sturen. Puur praktisch: de groentenprijzen van Sint-Katelijne-Waver, die moesten correct tot achter de komma in de krant verschijnen. Fons was ook fotograaf en toen hij op ons eerste appartement een kleuterke zag kruipen maakte hij van Lottepoes de mooiste foto's uit die periode. Zoals gezegd, de donkere middeleeuwen, geen pc, geen internet, en zeker geen smartphone.
Vandaag herinnerde Lottepoes zich ook dat Fons met haar en zijn dochter naar een Sinterklaasfeest in Wieze reed. En toen ik Wiske _een secretaresse uit dat steentijdperk- over de dood van Fons vertelde kon ze nog moeiteloos zijn adres opdreunen. Hij was een nijvere correspondent.
Na enkele jaren veranderde zijn ,,carrière'': Fons ging voor de sportredactie werken en ik las van een plaatselijke verslaggever dat hij wel 45 keer achterop de motto de Tour de France in beeld bracht.
Een van de laatste keren dat ik Fons zag was toen hij hulp vroeg voor de verslaggeving van een zwaar ongeval in de buurt van Heist-op-den-Berg. Ik heb het lugubere beeld onthouden omdat ik werd opgeroepen als ,,stadsgenoot''...en nooit de forse hap vlees zal vergeten die onder de rechterdeur plakte.
Fons was een fijne man, zonder kapsones. Maar hij mocht terecht trots zijn op zijn correcte verslaggeving van de kleine en grote misdrijven in zijn vaderstad. Dat hij zelfs ,,de moordenaar van Bonheiden''  in de val lokte door hem kwansuis een sigaret te vragen. De verpakking van een Frans merk lag naast één van zijn slachtoffers. Maar dat is ,,petite histoire''.
Vandaag hebben zijn dochters afscheid van hem genomen. Zijn twee overleden echtgenotes zaten op hem te wachten. Hij werd 95 jaar.