Ik krijg er de rittantik van, al die berichten over onze waardevolle erfenis, in casu ons dialect. Terwijl ik de Meester destijds als enige huwelijkse voorwaarde heb doen beloven dat we onze kinderen Nooit dialect mochten leren. Merkwaardig genoeg hoor ik de jongste jaren vooral van autochtone Mechelaars dat ze niet kunnen geloven dat ik een geboren Brusselès ben. ,,Dah hoerde ni'' Ja zég...
Gisteren heb ik ook een authentieke Congolese dame moeten overtuigen van mijn afkomst. Maar dat was misschien omdat ik niet zomaar voor de vuist weg op de juiste Franse benaming van een ,,aftrekker'' kon komen. In de betekenis van poetsgerief hé.
En daarmee kom ik (eindelijk) ter zake. Ik heb een gloednieuwe poetsvrouw en dat is een uitstekende oefening voor mijn tweede landstaal. Want bij het ,,bureau'' had ik laten weten dat het zeker een Franstalige mocht zijn. Het werd ,,Charlotte'' en ik dacht meteen aan een oude liefde. Congo dus.
Tijdens mijn ,,werkzaam leven'' hebben hier in totaal vijf dames rondgelopen als poetshulp waarvan ik de laatste twee oprecht heb aanbeden. ,,Vremde'' zoals ze hier zeggen. Deze maand is de zesde gearriveerd en jawel, ik ben in de wolken.
Nu kan ik veel beweren maar als zelfs Kalamity laat weten dat de vloeren nog nooit zo hebben geblonken... Maar wat mij vooral opvalt bij Charlotte, is dat ze een strenge leerschool heeft doorgemaakt. Dat wil ik haar nu afleren. Zoals niet gaan zitten tot ik het haar uitdrukkelijk vraag. Of met blote voeten naar de voordeur lopen ...om de gang niet vuil te maken. Of het laatste herfstblaadje
op het terras gaan oprapen ,,opdat de kleinkinderen straks goed kunnen spelen...'' Tja, als je muren vol kleuterfoto's hangen.
Maar wat mij vooral opvalt: ze is geen flauwe bees. 56 jaar, acht kinderen en telkens een busrit van een vol uur om hier te geraken. ,,De mensen doen raar'' zei ze gisteren. Als er oude mensen opstappen en ik mijn plaats wil afstaan willen ze die niet. Denken ze dat ik vuil ben?
Zou ze die ,,oude'' mensen eigenlijk juist inschatten? Gisteren zei ze dat ze dacht dat ik quatrevingt ans had...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten