EMANCIPATIE...

Waarom moest ik gisteren weer aan onze Poiche denken? 
Had alles te maken met de ,,terug naar school'' van onze ondertussen 16-jarige Kadoo's. Tijd om nog eens aan vroeger te denken...
Zo zag ik onze Poiche (mijn oudste broer, voor de onwetenden) begin jaren zestig thuis aan de ontbijttafel zitten, luisterend naar een klassieke plaat  ,,Symfonie van de Nieuwe Wereld'' en ondertussen met een vinger dirigerend...terwijl de Bomama met zijn soldatenvest en bottines in haar hand stond, herhalend dat hij ,,seffens ambras had in  de kazerne''...iets waar Poichke zich niks van aantrok. Wat later zou ze zelf zijn vest dichtknopen... Hij was gemakshalve ,,terug thuis'' omdat ze bij het leger vonden dat een doctor in de scheikunde, die gewone piot wou zijn ,,om er rap vanaf te zijn''  dan maar de opgeslagen chemische brol in Vilvoorde moest opkuisen. Hij woonde toen in Wondelgem waar een eerste baby op komst was. Thuis is Brussel was korter bij.Maar dat ter zijde.
Terug naar de Kadoo's die dit stichtend emancipatie-voorbeeld nooit hebben gezien. Hun vaste gewoonte: bellen of sms om af te spreken over uur van aankomst, verandering van programma, mogelijke hindernissen etc. Dat zijn we (dankbaar) al lang gewoon.
Na de zomervakantie was het bed van Kadoo 1 nog niet opgemaakt, de frisse was lag aan het voeteinde en toen ik vroeg om mij te helpen met de donsdeken-in-hoes-frommelen weigerde hij. Ha ja, hij zou dat wel zelf doen. Met ultiem argument: dat doe ik thuis ook hoor Malief.
Besluit: ja, die Kadoo's zijn goed opgevoed. Toen ik de volgende morgen zag dat de schat geen sloop voor het hoofdkussen had gekregen en er zelfs niet naar had gevraagd...
Commentaar van Lottepoes: Dat is toch normaal mama? 
Dacht toen aan ,,vroeger'' toen hier aan een kinderkamer een sticker was geplakt met ,,Bless this Mess''. Weet niet meer van wie...