VELE KUSSEN UIT PARIJS...

Nog een verhaaltje uit de oude doos...in casu een oude krant die Malief  ,,Thuis aan zee '' terugvond.
Het kan immers geen kwaad om de nieuwe generatie te tonen dat ,,modejournaliste'' niet altijd pure glamour is...

...Je moet maar sjans hebben, zo'n job waar de glamour afdruipt. Want zeg nu zelf, moderedactrice, dat is toch champagne, vergulde stoeltjes en kushandjes van modekoningen? Altijd mooie shows, zoveel prachtige kleren bekijken. En al je kleren gratis natuurlijk, je hebt maar te kiezen...
Voorlopig is er weer een punt gezet achter de modedefilés van Londen, Milaan en Parijs en wie het allemaal aan den lijve heeft ondervonden loopt er misschien een beetje grijzig bij, maar dat is van voorbijgaande aard.
 Want het was weer de max: lokale sneeuwstormen konden ons niet deren, we werden af en aangebracht met schitterende limo's (dacht u) en zoveel haltes als er metrostations zijn, de uitnodigingen van de meest prestigieuze defilés lagen in dikke stapels in onze riante suite (vijfde verdiep, lift kapot) en we raakten zelfs niet van slag toen een enveloppe alleen maar een pak puzzelstukjes bleek te bevatten. Maar kalm en beheerst als we waren begonnen we rustig te puzzelen en jawel, het was een invitatie voor het defilé van Gautier. Dat we het eerst van ergernis in de papiermand hadden gegooid hebben we  maar gedroomd.
 Drie kruisjes op een invitatie, dat zijn natuurlijk kusjes van de ontwerper. Je moet een oen zijn om te denken dat zoiets wil zeggen dat je maar binnen mag als er na een uur wachten nog staanplaats is.
 En dan de sightseeing in de mooiste stad ter wereld, je bent intens dankbaar dat Vuitton in het vijftiende defileert, Martin Margiela in het achtste,  Veronique Branquinho in het dertiende, Dries Van Noten in het zeventiende arrondissement, nee toch? Want zo zie je nog iets (als je boven de grond komt), een serre, een brug van Alexander II, een afgedankt postsorteercentrum en bij Vandervorst  zelfs een ondergrondse garage die we zigzag mochten doorkruisen.
 Maar nu verschijnt er deze maand in de Feeling een foto van de fine fleur van de Belgische modepers. Ik beken: we lachen allemaal. Het was het defilé van Hugo Boss in Milaan, we hadden net het gevecht met kaartloze sukkels gewonnen en ook nog een glaasje bubbels genuttigd omdat het de eerste show was van Boss. Maar 't is verdomd slecht voor mijn imago.  Zeker als je je familie en vrienden bezweert om vooral niet te zeggen ,,Amuseer je'' als ze jaloers afscheid nemen. Kwestie van de koffer voor die ene keer eens niet kwijt te geraken op Linate.
 Maar de gratis kleren, zegt U? Dat grandioze onderlijfje maat 14 jaar van Petit Bateau dat ik dit jaar cadeau kreeg? Ik ben zeer populair bij de organisatoren van schooltombola's...

NOOT: dit verhaal verscheen in de krant van 24 maart 2001. In 2002 werd de modefreak met een big smile Malief.
En jawel, ze draagt al 19 jaar een herenhorloge van Armani. Zijn persattaché zag mij graag...