Ze was het petekind van de Meester, hij bracht haar ,,in onze vrijersperiode'' mee naar Brussel en de buurvrouw dacht dat ik met ,,ne weveneir'' vrijde. Ik zal haar Schatje noemen, zelf ben ik voor haar nog altijd Tantelief.
Niet dat we aan elkaar plakken. Maar Schatje is een trouwe ziel, ze vergeet geen verjaardag en laat af en toe weten ,,hoe het gaat''. Schatje werkt als poetshulp in een Mechels ziekenhuis. En net zoals haar mama, die al bijna een halve eeuw overleden is, is ze ,,een echte'' die wel ziet dat Tantelief niet veel verstand heeft van het poetsgebeuren.
Ter zake. Schatje poetst op de afdeling bejaarden (dat heeft een andere titel maar die ben ik vergeten, ha ja geriatrie) en begin maart vertelde ze dat haar ,,afdeling'' bijna helemaal werd ingenomen door ,,andere zieken''. Maar Schatje poetste voort. Met veel maskers en jassen in en uit. Ook op zon- en feestdag als het moest. In weer en wind met haar fiets naar de job.
Gisteren belde ze om te vragen ,,hoe het was''. Ik zei dat ik aan haar had gedacht, temeer daar op radio Joe deze week iedere dag een andere groep Helden in de kijker komen. En dat ik zelfs even dacht om de radio te laten weten wat een heldinnetje uit mijn familie alle dagen rotzooi opruimt...maar dan dacht dat zij niet naar die radio luistert.
Haar repliek was schokkend ,,Toch niet voor de kuisploeg zeker?'' Wij krijgen in ieder geval geen complimenten. En ze vertelde: Den directeur is ons komen zeggen dat we het niet goed deden. Ze hadden nog bacteriën gevonden na het poetsen en toen was een ploeg van buitenhuis gekomen en toen waren er geen bacteriën meer. Dat we beter ons best moeten doen.
Ach ja, en toen zei deze vranke Tantelief: hebben jullie niet gezegd dat die anderen mogelijk betere producten gebruiken? Nee, wij hebben niets te zeggen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten