Met op de achtergrond een zeer aangrijpend verhaal over het vliegend bed van Gobelijn gaat dit eerste blog-bericht ietwat moeizaam van start. De voorlezer heeft duidelijk naar Man-bijt-hond annex de voorlezers geluisterd, zoveel boze, enthousiaste, schalkse, bange gevoelens. Ik ben vreselijk afgeleid. ,,En nu eens kijken hoe het afloopt'' zegt de actrice, gilt ,,heelp, heelp'' en dan ,,nog vijf minuten hé kindjes''. Wat wil zeggen dat ik dan aan de beurt ben.
Enfin, 't ziet er naar uit dat een langer blogverhaal voor de volgende keer zal zijn...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten