Mijn (hmhm) restaurant

Deze week voor het eerst echt vegetarisch gekookt. Enfin, dat was toch de bedoeling. Gewoonlijk voeren we de Kadokes massa's verse groeten en soep, falafel of hun favoriete cordon bleu, veggie of course. En dan krijgt Malief ineens een idee: verse courgette, gevuld met gehakt, yummie. En voor de kids de tofu-versie, dat kon toch niet zo moeilijk zijn. Plus tomaten voor de smaak?...
Ik bespaar u mijn ontgoocheling. Ik vond mijn vleesversie ronduit flauw. De Meester troostte en deed een paar kruidensuggesties. Lief van hem, want hij lust zelfs geen basilicum. Dat beloofde weinig goeds voor de veggie-versie die we 's avonds gingen serveren. Toch nog snel een lap straffe abdijkaas op laten smelten...
En jawel hoor, de kids die werkelijk alles ,,overheerlijk'' en ,,jummie'' vinden begonnen zonder grimassen aan hun ,,feestmaal''. Tot ik Kadoke1 écht interpelleerde en vroeg of het wel lekker was? ,,Dat hier is een beetje hard Malief'' zei het schatje terwijl hij lijdzaam nog een stukje courgette in zijn mond stak. De veggie-versie bleek nog rauw...
Met enig gezag heb ik hem geboden om die groente te laten liggen. (En hem op verzoek nog drie boterhammen geserveerd. Kadoke2 had alles al op en vond het best lekker hoor...)
Als ik dit soort verhalen (een beetje gegeneerd) aan Pezzeke vertel lacht die mij vierkant uit. ,,Ge denkt toch niet dat dat blijft duren?''
Nee zeker? Vorige donderdag kwam Lottepoes de verjaardagscadeaus voor de Kadokes brengen. Ze wisten het en waren er zeer op uit. Eerst kwam de huisgemaakte royale fruitsla, dan de verjaardagstaart, en toen zaten ze weer een Jommeke te lezen. Tot Malief een handje toestak en vroeg :,,Kwam Meter geen cadeautjes brengen?'' ,,Heu, ja'' straalden ze, een ietsepietsje verlegen.
Maar vragen, dat mag niet. Ten behoeve van hun ouders dit slot, gehoord thuis aan zee: ,,Weet je Malief, wij waren in zo'n sportwinkel met mama en papa en toen zegden J en ik tegen mekaar: zouden we vandaag die rolschaatsen krijgen? Maar het was niet. Nee, wij mogen dat niet vragen.''
,,Misschien zijn mama en papa een beetje bang dat je er mee zou vallen, zoals Bomama vroeger voor ons, '' probeer ik. ,,Maar nee Malief, 't zou niet met wieltjes op een rij zijn hoor. Er staat een blokje op om te remmen.En Jan en Ariane gaan het ons leren...''
Een stiekeme Malief zou nu rolschaatsen kopen. Maar nee, ik ben veel te bang dat ze op hun hoofd zouden vallen. Ik ben erfelijk belast.

PS En toen speelden we Valkuil en in het heetst van de strijd knikkerde Kadoke2 haar laatste knikker in een kuiltje en mompelde ze ,,fok''. ,,Hela'' zei haar tante. En er kwamen twee schattige blosjes.