De teller is dezer dagen weer een jaarke opgeschoven. Niet dat ik er kapot van ben. Of zoals ons moeder zegt: ,,Oud worden is niks, oud zijn, da's de kweste'' Bovendien vind ik dat ik met de jaren niet alleen slimmer en wijzer maar ook vriendelijker ben geworden. Meegaander, als het ware.(1) En omdat ik dezer dagen al eens in de zon zit: daar dacht ik vandaag dan aan, terwijl ik drie paar kousen van de Meester zat te stoppen. Du jamais vu, als ik het eens krachtig mag zeggen...
Sinds mijn lieve Tainnini(2) er niet meer is worden hier geen kousen meer gestopt. Daar was een tijd dat ze mij maandagavond kwam gezelschap houden _ de Meester was dan naar een vergadering met zijn patron_ en ik zat thuis bij de kindjes. En iedere keer vroeg ze: ,,hebde niks te stoppen?'' waarna ik haar zielsgelukkig maakte met één, hooguit twee al wat dunner wordende sokken van de Meester...
Vandaag heb ik 26 paar kousen van de waslijn gehaald en drie exemplaren, voorzien van een gaatje op de grote teen, opzij gelegd. Verscholen achter de grote hortensiastruik en nog een beetje in de zon, heb ik het stopmandje geïnspecteerd. Dat was geleden sinds Kadoke2 een gat in haar kousenbroek was gevallen. De passende kaartjes _ grijs en blauw_ droegen nog een prijs uit Juzekestijd: 15 frank.
Later passeerde de Meester om de sokkenoogst mee naar boven te nemen. En kreeg ik een compliment: ,,Flinke meid''. Hij had niet gezien dat mijn broddelwerk een poging was om het venstertje in een Burkha te evenaren, maar 't is de inzet die telt.
En dan nog een voetnoot: met de jaren ben ik ook een babbelkous geworden. ,,Dat heeft ze toch niet van mij, en zeker niet van het meesterke'' verzuchtte ons moeder aan intimi. Gelukkig leest ons moeder mijn blog niet.
(1) Laten we de puttekesgravers en de coiffeurs even buiten beschouwing ...
(2) Brussels voor tante Nini: ze leerde mij ook heerlijke rode kool bereiden...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten