Ze geven niet langer een hand bij het oversteken _ hier schieten hun ouders gegarandeerd in de lach _ en ze weten feilloos de weg naar het strandkabientje terug te vinden. Ze onderhandelen met uitgestreken facie over de prijs van de papieren bloemen bij kandidaat-kopers ,,heu, 84, nee, 94'' en kijken een beetje meewarig als de Meester toch vanuit de verte controlleert hoe zijn hartediefje naar een verder gelegen bloemenwinkel stapt, rugzakje met ,,schelpskes'' op de rug. De voeten in de branding, met een handdoek op zijn schouder, allez, dat mag nog wel...
Vakantie aan zee, en hoe groot ze worden. Hoe Kadoke2 mij voorgelezen heeft over Teun en zijn opa (echt waar Malief, ik doe dat graag, maar nu moet ik eerst eens drinken) een rantsoen van twee of drie mopjes per dag, maar niet over seks hé. Waarom niet? Gierende lach: omdat dat vies is...Masseren kan ze ook. En voor mij een nieuw punkkapsel crëeren. Waarna haar broer mij speelgoedworteltjes brengt. ,,Hier Malief, ge ziet er toch uit als een konijn...''
Kadoke1 heeft het juk van zijn zus stilaan afgegooid. Ze mag meespelen met de Playmobile maar hij zegt wat ze mag doen. Als het safari-huis klaar is wordt een soort Daktari gespeeld (dat ze niet kennen maar dieren in nesten hielp blijkbaar ook) en de zebra's krijgen halskragen en de apen krijgen rekenles. De Meester en Malief liggen ongeveer in een deuk...
Het bezoek van Lottepoes is een hoogtepunt. Want die stramme Malief en dito Meester rollen niet meer in het zand als jonge veulens, weten niks van gedraaide scoubidoes en luisteren ook niet meer met volle aandacht naar de zoveelste versie van een nieuw domblondjesmopje.
De rest van het verhaal zijn beeldjes, en die ga ik nu proberen hiernaast een plaatsje te geven.Maar eerst eens goed nadenken over de juiste volgorde...
(Niet lachen 47, try and error is my name...)
PS. De brief aan Moeke hangt er niet zomaar aan. Ook dat was een onderdeel van de vakantie: Moeke (hun andere oma) werd ziek en moest naar het ziekenhuis. De ernst waarmee ze zich van die taak kweten bezorgde mij pure ontroering. En of ze er ook een tekeningske mochten bijsteken. En of het in potlood mocht, om de fouten uit te gommen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten