,,Het wordt een wortelkanaalbehandeling'' zucht de smoelsmid. Hij ziet mijn frons en verduidelijkt: ,,Daar hebt ge destijds eens een plezant stukske over geschreven in mijn krant. 't Was mijn debuut in de pers...'' Ja, nu hij het zegt. Ik herinner mij ook dat hij toen meestal heftige klassieke muziek door de boxen joeg, kwestie van de daverende boor te overtroeven zeker?
Vandaag is het stil in het kabinet. De buitendeur staat open maar draagt nog de tekenen van ongewenst bezoek. En beneden had hij via de parlofoon naar mijn naam gevraagd.
Zowat een maand geleden, toen ik een paar zeurende gaatjes liet vullen, stond er ineens een vreemde medemens naast de tandartsstoel die meteen, prompt, tout de suite, heute godverdomme wou gehoord (geboord) worden. Ondanks mijn lijden had ik bewondering voor de koelbloedige manier waarop hij de onverlaat beleefd maar dringend naar buiten stuurde.
Is er toen iets mis gegaan met het vullen van de slijtage en mag ik het dan op die verdachte oostblokker steken? Feit is dat er nog grote werken op komst zijn: putje weer uitkrabben, piete zenuwke als een weerbarstige pier er uittrekken en dan vullen voor de eeuwigheid. Héhé, ik kijk er echt naar uit. Zal ik de smoelsmid vertellen dat hij een nieuwe carrière op mijn blog is begonnen?...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten