Hier de weervrouw...

Jawel, lieve lezers, Malief is ooit weervrouw geweest! Hoezo dan wel? Ik dacht er aan toen ik dit weekend in mijn vroegere lijfkrant Sabine en Frank als nieuwe weerprofeten zag verschijnen. En toen wist ik het weer, 't was in juzekestijd, eind de jaren zestig, en toen heb ik weerkaarten getekend.
Niet dat we geen weerprofeet hadden. Hij heette Jan Bomans en hij kwam ook op de radio bij Jos Gheysen maar voor onze kranten werd hij blijkbaar zo slecht betaald dat hij de kaarten telefonisch dicteerde. Nu kan ik redelijk goed schrijven, maar tekenen? Bomama tekende destijds voor zuster Polydora mijn ,,illustraties bij het oude testament''. Maar soit... En nu weet ik blindelings waar Spanje en Portugal en Scandinavië en Duitsland à peu près liggen en hun hoofdsteden ken ik ook, maar heu, waar ligt het Nauw van Kales en de Golf van Biscaye? Of de Azoren? En bespaar mij de ...help, ik wil het zo snel mogelijk vergeten want dit ruikt naar een nieuwe nachtmerrie die ik toch al een tijdje vergeten was.
Waarmee ik alleen maar wou zeggen dat het vroeger zéker niet beter was. De beginnende journaliste was beslist geen vriendje van de toenmalige baas en hij had er een handje van weg om alle rotklussen richting Malief te sturen, terwijl naast haar een doorzopen alcoholieker met zijn heupfles naar de toiletten strompelde. Maar diè zat wel een hele dag als een razende op zijn tikmachien te ratelen (hij trok de vellen er ook meteen weer uit en gooide ze in de papiermand maar het maakte indruk).Of hij verdween in een telefooncel, zat een uur te bellen (te slapen?) en vertelde dan dat hij informatie had over het weer in Saint Tropez want hij had naar madame  zus en zo gebeld, zijn boulangère ter plaatse. Maar ik mocht de kaart tekenen...
  En zo verschenen dus in onze krant lagedrukgebieden op de verkeerde plaatsen en de wolkjes waren zo bibberig dat de echte weerman na enkele weken in levende lijve verscheen en de weerkaarten kwam brengen. Overigens een schat van een man die heel lief ,,juffrouwke toch'' zei en hij bleek nog in de buurt van mijn ouders te wonen. Helaas al jaren met een kruisje achter zijn naam.
 Wat ik mij ook nog haarfijn herinner: ook toen kon het regenen en vriezen en dooien met kans op enkele opklaringen vanaf de kust. Toch niet zovéél verschil hé?