Verkeerd afgeleverd

Een kleine week heeft Malief haar ergernis, schrik, verdriet verbeten. Nu het weer beter gaan met Bomama krijgt u een verslagje.
Precies een week geleden was Bomama ,,landerig''. Geen honger, moe. De grote lichten van Avondrood wisten meteen wat er aan de hand was: driekwart van de residenten én verpleging had buikgriep, Bomama zou dat ook wel krijgen. En dus legden ze haar op een sofa in de living en sliep ze.
's Zaterdags hoor ik die ,,diagnose''. Ze slaapt, ze eet niet, wil niet drinken. We laten haar ,,uitzieken''. Dokter geeft haar antibiotica want misschien is het wel longontsteking.
Ik zal een beetje inkorten (want binnen een uur moet ik de kadokes van school halen!).
Nee, ik moest niet komen, alles onder controle, niet wakker maken.
Maandagavond: ,,Mevrouw hier Avondrood, mama moet naar Spoed, moet niet haasten twee uur vertraging.'' ,, Nee moet niet komen.(Bulgaarse, Poolse weetikveel gedienstige) Is om foto's te nemen.''
Dinsdagmorgen 11u: nu zullen ze wel Malief willen ontvangen zeker? ,,Oei madam, hier is geen Philomène. Ja zie seh, zis in Duffel.
Daar vind ik haar 's namiddags met allelei slangetjes in bed, zonder tanden en in slaap. En dàt is akelig
Anyway, woensdagnamiddag vertelde de internist mij dat het wel op het nippertje is geweest. Helemaal gedeshydrateerd, gevolg een urinaire infectie maar ze komt er bovenop. Nog een weekje in het ziekenhuis.
Wat later zegt Bomama mij loud and clear (met tandjes in haar mond): g'het het gehoord hé, morgen mag ik al in de zetel zitten.
Commentaar van onze huisarts:,,Toch een ,,harde tante'' ons Philomeentje hé.''
(En zeggen dat op haar kamer een levensgroot bericht hangt met als titel ,,DRINKEN'' en de vraag om  Yakult, vers appelsiensap, kippensoepje voor het zout  en 's avonds een Palmke te geven. Daarvan staan al weken tien blikjes onaangeroerd. Idem voor de soepjes en de rest.)