Vergeet de opluchting van vorige week. Het pakketje (Bomama) is weer naar Sint-Maarten gevoerd, en sindsdien is er zoveel mis gegaan. Wat je met een vrouwtje van 93 allemaal kan uitspoken? Haar calvarieweg ga ik niet beschrijven, maar de vrolijke bomama van nieuwjaar is verdwenen. In de plaats kregen we een verwilderd menske dat niet meer kan slikken, compleet verward de bus, de trein, het vliegtuig, de taxi naar Brussel zoekt, vastgezet in een versleten vieze rolstoel. Zet er een baxter, zuurstof en een sonde bij, plus een kapsel dat in geen weken is gewassen en verkleurd is van de scanner, een tandeloze mond en graaiende armen naar een fles water dat ze niet mag drinken. En die ze 's nachts in een gang aan de lift zetten ,,omdat ze zoveel kabaal maakt''. Het wordt mij met een lachske meegedeeld. Kalmeermiddel? Neen he madam, zeker nie in den dag.
Commentaar van Pezzeke, ooit werkzaam in Afrika: ,,Ik zou mij nog liever laten verzorgen door een missionaris in de brousse.''
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten