Terwijl het geen weer is om Malief door te jagen is dit de ideale tijd om een beetje te rommelen. Echte huisvrouwen noemen dat ,,grote kuis''. Bij Malief is dat: een la opentrekken , beginnen te lezen, net niet achterover slaan bij het ontdekken van al die relikwieën uit het jaar stillekes.
Vandaag een oud exemplaar van De Gazet van A. teruggevonden. Akkoord, dat kostte destijds maar drie frank, en toch...Op bladzijde twee ontdekte ik een foto genomen in de Universiteitshallen van Leuven waar mej.G.H. uit Brussel (verpakt in aantrekkelijk rood/blauw uniformpje maar dat kun je in zwartwit niet zien) enkele studenten aanwijzingen geeft. Enfin, ik weet nog dat ik mijn arm moest uitsteken om wat ,,leven'' in het plaatje te brengen. En wie maakte de foto en schreef het artikel? Ondertussen weet ik dat die journalist later trouwde met mijn beste schoolvriendin maar toen alweer overleden was.
Die man was overigens ook verantwoordelijk voor mijn allereerste schrijfsels in de nationale pers. En ook dat knipsel (uit Zondagsvriend) heb ik teruggevonden. Mijn eerste mode-verhaal, als het ware. De journalist had voorgesteld dat ik eens iets zou schrijven over de mode bij de meisjesstudenten. Ik had net een beetje pissig gereageerd omdat een knaap-met-streken op een studentenvergadering had gezegd dat de meisjesstudenten géén stijl hadden. Ochgottekes, ik zal nooit meer lachen met de modereportages van Paula Semer in het jaar Stillekes. Titel van het werkstuk: ,,Als meisjes porren worden.''(slik!)
En toen vond ik ook nog een schoolfoto. Malief dertien. Lottepoes kan gerust zijn, dit is het ultieme bewijs dat ze niet werd geadopteerd.
Overigens:we maakten vroeger ook mopjes over de afkomst van Kalamity.Het schattigste kleuterke van mijlen in het rond (K1 en K2 zouden zeggen kjoet) maar wij plaagden haar en zegden: ,,jij bent het kindje van de dijk: we hebben je dan maar mee naar huis genomen omdat je zo schattig was. ''.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten