Peptalk onder de shampoo

Wat een ochtend! Dit lijkt hier wel de Middeleeuwen zo zonder mail. En dus stapte deze malcontente pc-gebruikster naar het kapsalon, kwestie van wat peptalk te krijgen. Vergeet het: ik kwam in een aflevering van Familie, gelardeerd met de brievenrubriek van Het leste neuske, enfin, dat denk ik toch. Hoewel: in Familie zijn de slechten altijd witten die voze streken uithalen als het om andersgekleurden, gehandicapten enzovoorts gaat. Maar dat zullen die kijkers niet door hebben. Terzake: de mevrouw naast mij begon over het lawaai van de haardroger heen te schreeuwen dat al die vluchtelingen toch krapuul zijn die ons werk komen afpakken, die 2000 euro hebben om naar hier te komen en ginder is dat veel geld, en hedde da niet gelezen van die man die een dakloze had binnen gelaten en doodgeslagen is...tatata. Ja, vulde de kapster aan: en 't zijn allemaal volwassen mannen zonder kinderen éh. En of ik gehoord had van die fruitwinkel waar twee chique meneren ieder een appel pikten zonder betalen en dat de verkoopster zei dat het Russen waren en dat ze niks kon zeggen of ze kwamen haar winkel kapot slagen (Familieeee). Ha ja, het waren Russen. Toen kwam deze vranke tik in actie: dat die dan toch niet met een rubberbootje waren gekomen, dat die volwassen mannen ook niet voor hun plezier in zo'n krakkemikkig bootje stapten, drie maanden te voet door Europa trokken, tenzij ze ,,thuis'' riskeerden opgesloten, vermoord of dood gebombardeerd te worden. En nog wat van dat. Ik zei er telkens ,,mevrouw'' tussen en ik schreeuwde niet. Ze zweeg. Toen ik buiten stapte zat een mevrouw met buitenlandse roots te wachten. Ze knikte mij vriendelijk toe. Zou ik nu moeten verhuizen naar een vriendelijkere stad? Want onze burgemeester heeft goed praten... PS: de mevrouw was in een kindervoituur in de tweede wereldoorlog op de vlucht gegaan. Spijtig genoeg zijn haar ouders teruggekeerd.