Nummer vijf?Voor u weg zapt: dit is geen parfumverhaal maar een streepje oma-trots met een staartje melancholie.
Wel lichtjes genant dat ik het in deze context nog altijd over Kadokes moet hebben, terwijl ze al ruim twee jaar mijn bescheiden 1m63 hebben overschreden. Maar ik ben gerust: ze zijn wat mij betreft zeer ruimdenkend.
Goed: het onderwerp van vandaag is de oudste Kado : zoals u mogelijk vermoedt de slimste, de knapste, de liefste en nu ook nog de beste volleybal spelende kleinzoon van het land. Of wat dacht u?
Dat weet ik sinds ik gisteren voor het eerst in mijn (heu lange) leven een volleybal-wedstrijd meemaakte. En Kado1 , de nummer vijf dus, daar een glansrol speelde terwijl zijn zus, Kado 2, mij de finesses van het spel uitlegde. Eerst wou hun vader ons tijdens de opwarming nog beschermen voor de knallende ballen maar met de bril in mijn tas was ik safe.
Kado2 vond het wel saai omdat de ploeg van haar broer drie matchen lang zo overtuigend won maar voor mijn oma-hart was het spannend genoeg, zelfs als op het bord hun voorsprong nooit werd ingehaald.
En dan was daar natuurlijk de tegenpartij die in de gedaante van een gefrustreerde pa naast mij op de bank in zijn eentje ,,arbiter'' speelde, schril floot, klapte en riep en toen ik mijn vinger op mijn oor legde beminnelijk snauwde: ik kan nog veel harder zenne.
Naar het schijnt hebben de supporters, in casu ouders, meestal minder goede manieren dan hun spelertjes. En hoor je vriendelijke aanmoedigingen als ,,kalf'' en ,,ezel'' vanaf de zijlijn.
Maar ik dacht ineens aan de Meester. Hoe hij vroeger (heel vroeger) op het college volleybal speelde . Het was zijn moeder die het mij ooit vertelde en dat hij heel goed was maar dikwijls met een kapotte bril naar huis kwam en hij dan kletsen kreeg van zijn vader. En dat zij dan riep ,,nie op zijne kop slagen''. De commentaar van de Meester was toen: die anderen hadden dat rap door, dat ik niks zag zonder bril, dus mikten ze op mijn bril''.
Ik vertelde het gisteren aan Kalamity, en haar reactie was hartverwarmend. ,,Zie je die grijze sokken die hij aan heeft? Ze waren van zijn opa...''
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten