Nog zo'n uitdrukking die ons Bo mij vanuit ik-weet-niet-welke verre planeet achterna stuurt. Bo, ons moeder dus, was nogal direct in haar uitspraken. Een nieuw lief? Die zou ze ,,inspecteren''. De trap gepoetst, dat moest geïnspecteerd worden. Ik had er eerlijk gezegd een hekel aan. Omdat het meer was dan ,,haar gedacht zeggen'': ze was de baas.
Jaren geleden, al lang het huis uit, vertelde ze mij wat een onnozele zever dat vriendje van haar kleindochter schreef. ,,Je t'aime, je t'adore'', allé zeg. Pas toen begreep ik dat ik jaren mijn ,,correspondentie, dagboekjes enzovoort '' als een onnozele blaag had laten rondslingeren. In brieven kijken, kastjes controleren, ja juist ,,inspecteren'', dat deed je toch niet?
Pas toen begrepen waarom zij mij in mijn Leuvense tijd, met het (nooit vertelde) ldvd om het eerste liefje troostte toen ik weer mijn valiesje pakte ,,I can't stop loving you hé'' zei ze duister? Ik dacht alleen maar ,,Zou ze dat een schoon liedje vinden''?
En nu laat ze dus een pak geheimpjes na. Nu ja, geheimpjes? De liefdesbrieven van meesterke had ik al gevonden toen ze naar Avondrood verhuisde. Dat heb ik haar verteld, maar het interesseerde haar niet. Ik heb er een gelezen en bedacht dat het saaier was dan Hendrik Conscience.
Kastjes en lades heb ik altijd gesloten gelaten. Een portefeuille die niet van mij is? Niet ,,inspecteren''.
Mijn voormalige baasjes op de krant hadden aan die ,,terughoudendheid'' lak. Op reportage (de eerste jaren hé) in een marginale buurt van Brussel eiste LDL dat ik mij ,,naar binnen moest wringen'' en loofde een collega die, als hij langs de voordeur niet binnen geraakte, het langs de achterdeur probeerde. Maar dat is oude koek. Sommigen noemen het naïviteit, andere gebrek aan belangstelling. Ha ja, want ik stel ook zelden ,,diepgaande vragen'' à la Jambers en Co. Maar soit. Waar ik naartoe wil? Al meer dan tien jaar heb ik de portefeuille van Bo in mijn bezit. Nooit uitgepluisd. Tot nu. Goed verstopt, dat wel: een briefje van het meesterke voor haar verjaardag: 2september 1941. Ze waren getrouwd in de zomer, het meesterke schreef haar een echt waar héél mooi briefje. Waaruit bleek dat zij hem ,,volgend jaar'' ook een eerste Kadoke zou geven...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten