Een Griekse tragedie...

Godzijdank is mij een carrière als toneelrecensent bespaard gebleven...Tot daar mijn nederige conclusie na een avondje modern volkstoneel. Voor mijn zielenrust kan ik zeggen dat ook mijn gezelschap een gegeneerde geeuw en een diepe frons niet kon verbergen terwijl we naar huis stapten. En om het helemaal goed te maken hoorden we achter ons een bont gezelschap lachen en jammeren (dat kan in zo'n situatie) dat het toch wel erg was dat ze Jef uit De kotmadam in zijn halve blote hadden moeten bekijken en dan nog wel van op de derde rij. Dan hadden wij meer geluk: van op het balkon had ik geopperd dat die meneer met nog alerte piemel precies de kotbaas was uit De Kotmadam...
Vannacht_ ja, daar hou ik mij mee bezig_ zat ik te denken of ik het misschien toch niet goed begrepen had? De moeder die met gespreide benen voor een ventilator zit, alle mannen met een lange pruik en op pumps. En wat was er met dat zusje gebeurd? En waarom grabbelde die dikkerd in zijn slip en kwam de moeder boos aanzetten???
Hoera voor het internet. Vandaag heb ik ontdekt dat het een bewerking was van een Griekse tragedie in een decor van De Collega's. Een moderne versie van De Collega's dus, die hier wel allemaal familie zijn. Denk ik toch. En dat het waarschijnlijk aan mijn gezegende leeftijd ligt dat die ongetwijfeld straffe inspanning van de vier acteurs later maar een lauw applaus kreeg.
Maar nee, ik werd ook getroost. Want in een recensie stond ook dat vier zeventienjarigen die door hun lerares waren meegevraagd tegen het einde lamlendig in de zetels hingen. Maar hola, ze hadden hun gsm mooi in hun zak gelaten...Wat tegenwoordig ook al een prestatie is.