HEMELS

Malief heeft het natuurlijk niet zelf gecontroleerd, maar als dit concert uit de hemel komt dan ken ik een pak recent en al een tijdje verdwenen familieleden die er daar- al dan niet op een wolk-zullen van smullen.
Waarmee hier even bewezen wordt dat Malief niet altijd een zeur (zaag) is als ze een ,,cultureel evenement''  bijwoont dat vooral op haar lachspieren, schaamtegevoelens  enzovoorts werkte.
Komaan, dit was de inleiding.
Gisteravond, zaterdag 10/12 van een hemels concert genoten. Voor een keer geen bijnamen. CantusAmici bracht in een Mechelse kerk (Pieter en Paul, die verdorie ook bloedmooi gerestaureerd is) een sublieme Messe De Minuit met Duitse en Franse barokwerken. Dat schrijf ik keurig af uit het programma, ik ben geen kenner.
Een bomvolle kerk, dat bestaat vandaag nog. En zelfs een kwartier voor het aanvangsuur belandden we al op de laatste rij. Niet erg, het was niet om te zien maar om te horen.
Prettig bijkomstig: sommige mensen van jaren geleden herkend en enthousiast gezoend.  Vooral dat ,,herkend'' is voor Malief belangrijk. In de pauze had ik eerst  naar de naam van het gezelschap geïnformeerd (die waarschijnlijk, net als vroeger, een sigaretje was gaan opsteken...) En hoera, juist.
Minder prettig bijkomstig: steenkoude voeten. Maar mensen die het kunnen weten kijken daar niet van op. Zelfs in bed draagt Malief warme sokjes...