SCHRIFTGELEERDEN

Het was zo'n vaste uitdrukking van het meesterke, als er thuis nieuwjaarskaartjes moesten gestuurd worden. Daar zaten verdraaid ingewikkelde adressen tussen, vooral als de opdracht van ons Meter kwam, mijn allerliefste grootmoeder. Ze heeft ruim twintig jaar bij ons thuis gewoond, ik las haar als tiener de brieven van mijn Congolese vriendjes voor, maar zij hoorde liever het verhaal van de ,,arme edelman'' van Conscience. En ze gaf  ons mama opdracht om voor mij sikkelat te kopen. Zo stond het op haar briefje En in ruil  vroeg ze om kaartjes te schrijven naar enkele van haar overgebleven zussen, naar haar zonen en  naar een ,,tak'' in Willebroek. Met die tak verbloem ik dat ik de namen vergeten ben, maar ik weet nog wel dat ze in hun winkel ,,héél botte messen''  gekocht had.
Voilà.
En toen vroeg ik hulp aan het meesterke want zeg nu zelf, welke pakweg veertienjarige kent de juiste schrijfwijze van ,,impasse des Giroflées''? Ik weet het nu nog niet.  En steevast was het antwoord: ,,waar zitten hier die Schriftgeleerden hé''. En die arme toen nog ,,Lief'' kon haar plan trekken. Overigens was ik het ,, febbeke'' van de tante en oom die daar woonden. En nu verdraai ik de waarheid: Pezzeke was het febbeke maar die had toen nog niet genoeg Frans geleerd.
Zo. Meteen weet u waar ik vandaag mijn inspiratie haalde. Met enkele Unicef-kaarten heb ik ondertussen mijn plicht vervuld. Helemaal uit vrije wil. Maar de echte vrienden, die ga ik opbellen...
PS. Het moeilijke adres was een zijstraat van de ,,rue des Bouchers'' dat ruim een halve eeuw geleden ook nog niet door Johan Verminnen was ontdekt.