DIPLOMA VAN DEN ALDI?

Om te beginnen mijn oprechte excuses voor hoger vernoemde winkel. 't Is maar een gezegde hé...Malief weet niet eens waar  je er zo eentje kan vinden.
De frisse oprisping kreeg ik nadat  er hier, pakweg twee maand geleden, een brief kwam van de FOD Economie. Of ze mij eens mochten opbellen. Nu ja, ze vroegen mijn goedkeuring niet, ik werd verwittigd dat een zekere Linda mij zou opbellen om vragen te stellen omtrent mijn werkervaringen enzovoorts. En vermits ik 65 jaar of ouder was zou het niet lang duren...
Vorige week kwam het telefoontje. Geen Linda maar een meneer met een brommende stem (lag ongetwijfeld aan de verbinding ) die plechtig mijn doopnamen en achternaam  noemde en vroeg...of hij iets mocht vragen. Ha ja, mijn leeftijd wist hij al, en of ik ook gewerkt had of nog werkte (huhu, ze hebben wel plannen om de pensioenleeftijd te verhogen maar???). Het gesprekje duurde twee minuten, ik ratelde in een adem mijn diploma, mijn werkgever en mijn pensioenleeftijd af, waarna hij (slimme vent) nog eens herhaalde hoe oud ik dan was als ik mijn diploma haalde, hoe oud toen ik begon te werken en hoe oud ik met pensioen ging. Tot zover alles ok.
 De man was correct en vriendelijk, en zei tot slot dat hij over enkele maanden nog eens ging bellen om te horen of er niets veranderd was???
 Kijk, dan heb ik eens een serieuze mens aan de lijn en dan moet hij zo'n dwaas voorstel doen. Een beetje stillekes zei hij :,Ja, ik weet het , maar dat zijn de regels...''

En het kan erger

 Maar dat is nog niets in vergelijking met wat Malief en familie mocht meemaken bij de afwikkeling van de erfenis van Bomama.
Om te beginnen hadden Malief en  broer Pezzeke  besloten om de erfenis te verwerpen zodat hun kinderen meteen de toch wel mooie erfenis kregen. Ik schrijf juni 2016. Eerste bezoek aan het notariaat, uitleg, noteren van de nogal ingewikkelde familiestamboom door het overlijden van onze broer Poiche, waarna  ook zijn zoon Doekie en de kinderen van zijn zus Minneke meteen konden erven.
Vergeet het: letterlijk iedereen kwam naar het notariskantoor, gaf de nodige documenten en uitleg en keerde terug naar de verspreide locaties van Oost-Vlaanderen (5), Brussel (1) en Mechelen (3).
Toen kregen Pezzeke en Malief te horen dat je een levensverzekering niet kon verwerpen. Hadden ze blijkbaar vergeten te zeggen. Of hadden we dat apart moeten doen??? Voor de schamele gelden op bankrekening , spaarcentjes en enkele aandelen hadden we al ruim 300euro ,,kosten voor de akte'' betaald.
Eind september stuurde het notariskantoor het bericht naar de bank dat er kon uitbetaald worden. Enfin, dat denk ik toch. Want toen ik in november door mijn contact bij de bank werd opgebeld om wat uitleg te vragen hadden ze van het notariskantoor alleen maar ,,namen'' gekregen.
 We zullen maar wat inkorten voor het een roman fleuve wordt maar wat ik daar ontdekte was eigenlijk niet om te lachen: Lottepoes was mijn zus geworden, en de kinderen van Minneke waren nergens te vinden. Bovendien had de sukkel van de bank dan maar gegokt en zijn vraag om uitleg naar Doekie gestuurd. Geboortejaar 1967 had hij wel achterhaald en misschien dacht hij dat die slimmer was dan een 1947 of godbetert, 1943.  1969 en 1971 kwamen niet in aanmerking want dat zijn meisjes. Dacht hij misschien?
En als ik nu vertel dat Doekie wel een laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd is en een briljante pianist maar nooit zijn brievenbus open doet?
 Mag ik beleefd opmerken dat die notaris mogelijk een diploma kocht in den Aldi?