Malief werd vandaag op straat aangesproken door een buurvrouw die door het leven gaat met een zeer lelijke maar lieve hond. Hij heet ,,Bolt'' wat misschien ,,meedogenloos'' wil zeggen maar hij kan vooral voortreffelijk likken als je ook maar een zweem van sympathie toont. Wat aanvankelijk moeilijk was: de witte dog/boxer heeft een bek waarin nog alleen scheve tanden staan. Maar goed, ik dwaal af.
Zijn baasje ik ook geen schoonheidskoningin maar wel lief en zeer bij de pinken als er iets op straat gebeurt. Vandaag sprak ze mij aan over de politie (spreek uit pollis) die een tijd geleden bij mij binnen stond...Heu?
Ach ja, heb er vorig jaar een verhaaltje over geschreven. Spektakel in mijn straat dus. En daar stond ik dus op mijn stoep en mocht rekenschap geven van wat ik toen had uitgestoken...Neuneu, niks, 't was bij de buren. Maa ze stonne be aa? En ze stonne be aa in de gang???
Ik kon haar geruststellen, ik was nog altijd op vrije voeten, die man in de gang was zooneke van den deurwaarder die mij kwam vertellen ,,wat er aan de hand was'' in dat huis van zijn pa ,,die met zijn huurders niks dan last had...'' Buurvrouw keek sceptisch.
Toen er geen straf verhaal volgde schakelde buurvrouw over op al die vuiligheid op de stoep aan de andere kant. Waarna ik haar verzekerde dat het puin was uit die woning waar de bepleistering werd verwijderd met de ramen open en mijn tuin nu precies ondergesneeuwd was. Meestal zeg ik aan vrienden en verwanten dat mijn tuin precies Tsjernobil is, maar als ik dat ook nog moest uitleggen...
Nee hoor. Toen kwam haar oplossing. Dat ik dat aan de deurwaarder moest zeggen. Ik negeerde de opmerking, ze insisteerde, ik moest het zeker doen. Maar waarom dan? ,,Die zal zeker voor u iets schrijven....'' Juist ja, dat kan ik niet...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten