BOODSCHAP...

PAS OP
KOER IS
GLAD
Al meer dan tien jaar plakt een gele post-it op de binnenkant van de garagedeur. Een boodschap van de Meester die er zijn paraaf onder zette. Net als de Meester zijn de mensen die moesten op passen er nu ook niet meer.
Het moet de winter van 2003  geweest zijn. Het had hier 's nachts flink gevroren en er lag zelfs wat aangekoekte sneeuw in onze kleine tuin. Louis en Maria werden verwacht. Ze kwamen kijken naar de Kadokes,, met als ere-titel ,,moeke'' en ,,vake'', want ze waren de ,,andere' grootouders.
Vorige week hebben de Kadokes afscheid genomen van hun ,,andere'' opa. Waarna Malief als laatste ,,grootouder'' overblijft. Eerder hadden ze mij gevraagd wat ik nog kon vertellen over vake. Ik heb over het briefje verteld, en dat ,,moeke'' met de bus kwam uit Willebroek om met de (zware) tweelingkoets door de Kruidtuin te wandelen. En dat ze toen misschien zelfs al ouder was dan Malief nu.
Dat gele briefje hangt er nog (ik ben speciaal gaan kijken). Er plakken wat spinnenwebben op  en zover ik mij herinner heeft het  niet meer geijzeld in onze kleine tuin.