Nieuwste bezigheidstherapie voor Malief: de post ronddragen. En ze zal niet de enige zijn want na tien dagen nagelbijten zaten ineens de dienstencheques voor mijn trouwe Charlot in de bus.
Gisteravond (nu ja, nacht) staken er ook brieven voor mijn nieuwste buren in de bus. Eén was met embleem van de politie, maar oef, niet voor mij.
En vandaag ging de vrolijke bezigheid verder. Eigenlijk een bron van informatie over je verre en nabije buren: hoe hun kinderen heten, waar ze naar school gaan...Stop, ben echt nog geen eenzame bejaarde die dit interessante weetjes vindt.
Nu vraag ik mij af hoe ik de brieven (die dan wél mijn huisnummer hebben maar in een andere straat wonen) op bestemming geraken. Want Malief is wel goed maar niet gek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dat is schijnbaar een besmettelijke ziekte bij de Mechelse facteurs... ook wij moe(s)ten regelmatig post gaan ronddelen (en maar hopen dat de buren ook die moeite doen voor onze post ;-)).
Ik moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat het - sinds we dit gemeld hebben aan Bpost - de laatste tijd ietwat gebeterd is
Groetjes,
Maryse
Een reactie posten