GIJ ZIJT BRIGITTE

Het was helaas geen compliment (Bardot, hé..) maar een boze verwijzing naar de niet zo sympathieke buurvrouw. 
En de onverlaat, die Malief dit zéér rake verwijt naar het hoofd slingerde, was haar nieuwste buurman. Die brave man, Mohamed voor de vrienden, was een week geleden een beetje haar vriendje geworden. Wit bestoft vertelde hij toen uitgebreid over zijn slechte relatie met de eigenares die hem een kot had verhuurd dat nog niet bewoonbaar was. Malief was vriendelijk (zoals altijd) en luisterde naar zijn ellende maar bedankte wel om zijn krocht te gaan bekijken. Mohammed dacht dat ze vrienden voor het leven waren  geworden, wou zelfs in de zomer haar tuin opknappen (nee nee) en dat was het. De klop-kraak- en boorgeluiden werden zoals gepast daaropvolgend met gepaste tolerantie geïncasseerd.
Tot er een grote fiets op haar stoep verscheen, vastgemaakt aan de toch wel authentieke ijzerdecoratie uit de jaren dertig. De ruitenwasser stapte er overheen maar Malief had het gezien. Aan de Kado's vertelde ze dat ze wel enkele dagen  geduld zou oefenen, je wist immers nooit...
Vier dagen later werd hier, zoals de klimaatbrossers ook doen, een stuk(je) karton beschilderd. Heu, geen dubieuze slogan hoor al was dat verleidelijk, maar nee, gewoon ''GEEN PARKING''.
Geen halfuurke later een kwaaie bel (je hoort dat...) Mohammed. En dat hij dacht dat Malief een lieve vrouw was maar nee, en dat hij het had kunnen weten want dat hij mij een Brigitte vond. 
En ha, ze wist niet dat die dure fiets van hem was? Malief murmelde nog iets van ,,sans rancune'' maar dat het nu eenmaal slecht voorbeeld is voor alle fietsen in de straat want dat ijzerwerk...
Al ooit een koleirige Mohammed gezien die met een zwaai op zijn fiets sprong? Zou Malief politiebescherming...…..

Twee dagen later: een ervaringsdeskundige die in Antwerpen  enkele jaren politierechter was stelde deze auteur gerust: typisch. Als de Mohammed op de rechtbank zijn verhaal deed was hij poeslief, beleefd, beminnelijk, maar als de rechter zijn verhaal niet volgde werd ze verbaal (in het Arabisch) keihard uitgescholden. Juist, deze getuige is ook een vrouw.
Doet mij denken aan een rechtbankverhaal dat de Meester mij destijds lachend vertelde. Een Mohammed had het tot tolk gebracht. En tijdens zijn eerste ,,werkdag'' verzekerde hij de advocaat dat hij de beschuldigde niet moest geloven hoor. Want dat alle Marokkanen leugenaars zijn...

Maar nu serieus: met al de ,,hangjongeren in de zogeheten marginale straat ben ik beste maatjes. Niks racisme hier. Heu, heb hen wel nog nooit ,,tegen gesproken''...
Blij dat Malief op een deftige blog zit, je zou het hier frustraties zien regenen en daar doen we niet aan mee.