Flauwe titel, akkoord, maar de waarheid eist zijn (haar?) rechten. Met een vingerwijzing naar het verhaal van Pezzeke, dat gelukkige mensen geen verhalen hebben. Vandaag kreeg Malief van hem nog een veel betere slogan op haar bord: ,,Pour vivre heureux, vivons cachés''.
Had ik het niet gedacht: waarom dacht je dat bij mijn verhaaltjes geen auteursnaam staat vermeld? En dat je bij het intikken van mijn naam alleen onschuldige beestjes ziet?
Hier geen Facebook en co: die enkele koleirige trienen (jaja alleen vrouwen) die mijn plagerige pen in de krant met hatelijke reacties beantwoorden: ze mochten een andere pispaal zoeken. Misschien hebben ze wel op de schattige beestjes geschoten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten