Alvorens Malief verdacht wordt van racistisch inzicht: op haar vijftiende was ze, net als haar vriendinnen Jeske en Marjanneke, smoorverliefd op het gros van de binken in het Paviljoen van de Katholieke Missies.... Dat smoor is ondertussen gestabiliseerd, maar er zijn nog exemplaren waar met welgevallen naar wordt gekeken...Mag ze verder gaan?
Tja, soms ontglipt je een woord dat vijftig jaar geleden doodgewoon was en zelfs te maken had met oprechte bezorgdheid voor de kindjes in Afrika.
Om het ,,incident'' te kaderen: een achttienjarige bedankte mij onlangs uitvoerig voor een geldelijke bijdrage. Dat vond Malief niet nodig, graag gedaan, en dan kwam het: ze zei '' Nee echt, jij bent toch geen negertje dat ,,merci'' schudt als er een cent in valt.''
Dat was Malief dus helemaal vergeten en hoe komt zoiets dan terug???
De oudjes onder ons weten het natuurlijk: destijds (lang geleden ) stonden in veel winkels ,,spaarpotten'' voor de missies. Daar zat een klein zwartje op (in steen hé) en telkens je er een cent in stak bolde zijn hoofdje naar voren om te bedanken. De mooiste (duurste) exemplaren gaven zelfs geluid: MERCI!
Krijgt Malief nu absolutie?
En Zwet Jefke, die heeft hier niets mee te maken, maar als kind vonden wij die meneer met snoepjes op de kermis gewéldig.
xxxx en nog een bijzonder lachwekkend détail: de zwartjes noemden we ,,bloemen'', de blanken ,,netels''.
Later zijn we wel allemaal met netels getrouwd...ik denk dat de bloemen ons te oud vonden...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten