Malief heeft ongetwijfeld véél zwakke kantjes, maar één steekt er uit en 't is een erfenis van haar moeder: ook zij kon geen ruzie maken. Of ,,diskuteren'' zoals ze dat zo mooi omschreef. Haar naam? Bomama. Dit ter verantwoording dat de blog heeft stil gelegen...
Gisteren stond Malief aan haar ,,slaapplaats'' in Meerbeek waar Bomama op haar 95ste bijna een halve eeuw eerder haar echtgenoot had begraven. Tja, zelfs zijn hoog bejaarde vader was er toen nog bij om , zo goed als blind, toch eens aan de bloemen te tasten...
Bomama keek de eerste jaren met enige ergernis naar het graf...het lag zo diep in de grond, en Malief hoorde haar zeggen ,, ge krijgt hem terug moeder'' en al vond ze de ,,locatie maar niks'' en dat het zeker was omdat hij Brusselaar was geworden...
En jawel, gisteren heeft Malief dat ook gedacht, maar Pa en Bomama zullen er wel geen last meer van hebben. Zijn jongere broer, die in Meerbeek woonde, liet mij destijds weten dat hij nog regelmatig ,, onze Fons zijnen buik ging reusse'' maar dat is ook voorbij. Zijn Gabyke , ver van de Brusselaars, zit al een tijdje op hem te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten