Het verhaal over haar tot nog toe onbekende poetshulp heeft Malief uit pure voorzorg gewist. Omdat er altijd idioten zijn die denken dat hier een stukje ,,zwartjes pesten'' kon genoten worden. Niet dus. Het nieuwe onderwerp verdraagt ook geen verkeerde conclusies.
Toen het ,,verhaal'' over Bart, de getalenteerde verhalenverteller van de VRT als een nieuwe soort ,,braaksel'' in de pers werd uitgestort zei Malief stilletjes...onnozelaar. En ze dacht ook aan wat haar in haar (natuurlijk) jongere jaren was overkomen... hoe een giechelende vent haar, terwijl ze voor haar job in een kleerkast spullen uitzocht, een flinke lik in haar nek gaf. Och arme, haar enige reactie was dat ze al gewassen was hoor. Maar olala, die vent moest aan de schandpaal want hij had bij andere vrouwen ook onnozel gedaan. Om te beginnen werd hij geen hoofdredacteur (en verhuisde hij naar veiliger oorden) en toen Malief al met brugpensioen was kwam de vraag van jonge(re) collega's of ze niet mee wou getuigen op televisie! Ze heeft er feestelijk voor bedankt.
Moet deze oud-journaliste met enige leeftijdswijsheid het nog eens herhalen? Heb toch eens medelijden met de heren van de schepping die het verbaal misschien wel kunnen zeggen maar zo onzeker zijn dat ze voor meisjes alleen maar onnozele zever produceren. Of teveel briefjes sturen... Mogelijk heeft ook haar opvoeding er iets mee te maken. Maskes moeten sterk zijn. Merci Bomama!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten