Meesterke en Meester

Meesterke was niet groot, dat laat de naam al vermoeden. Maar het verkleinwoord werd door de mensen gebruikt die hun kroost aan hem toevertrouwden. Er zat sympathie in dat woord. Niet dat hij zo'n softie was, Meesterke kon met een vingerknip vijftig kinderen laten stoppen en verderstappen en de verkeersdrukte stil leggen. Ik spreek van een tijd toen de kinderen nog in de rij naar huis gingen. Meesterke is er al heel lang niet meer maar hij kijkt mij minstens tweemaal per week aan vanop de secretaire als ik bij zijn Marieke Hemelzoet op bezoek ga.

Marieke is nu 32 jaar alleen. De naam heeft ze uit een glansrol bij het parochietoneel. Dat heb ik van horen zeggen. Nu speelt ze een glansrol in de 4-op-een-rij-club. Het is een van de vele activiteiten uit het home-circuit. Op ons kerstfeestje versloeg ze Kadoke2 met 3-0.

Van mijn wees-vriendinnen weet ik dat ze hun mama vreselijk missen en ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. Toen Meesterke destijds zomaar doodviel heb ik twee jaar geweend. Niet aan een stuk, maar toch. Soms probeerde ik mij als troost de dingen te herinneren waarom ik zo kwaad op hem ben geweest...of waarom hij eens maandenlang niet tegen mij sprak. Ik had iets brutaal gezegd en ik was al een volwassen mens van 14 jaar.

Liefdesbrieven
Meesterke was een strenge vader, dat had u al gesnapt. Ik heb eens een bolwassing gekregen omdat een zwarte student mij een briefje had gestuurd (en daarin blijkbaar niet zo frisse dingen had voorgesteld, weet ik veel, ik heb de brief nooit gelezen) Dat die kerel aan mijn adres kwam omdat hij een tentoonstelling ging houden in Brussel vond hij héél ongeloofwaardig. Terwijl er zoveel andere deugnieterijen waren waar hij nooit iets van heeft vernomen...

Dezer dagen heb ik het allemaal gesnapt. Met toestemming van Marieke Hemelzoet heb ik haar groen saccosjke leegemaakt waarin de liefdesbrieven van Meesterke meer dan zestig jaar zaten opgeborgen. Ik heb er twee of drie gelezen. En ik kan mij voorstellen dat een onnozele vette knipoog van de Kongolees hem als zeer degoutant voorkwam.
Zijn jongere broer van 87 _ ik zal hem Zeer krasse Knar noemen_ vertelt graag over Meesterke. ''Zo ne stille. Ik heb hem veel getreiterd en daar heb ik nog spijt van. En daarom ga ik ook ieder jaar zijne steen kuisen en eens over zijn buik ,,reussen''. 't Was ne rare, nooit fier. Toen gij naar Leuven ging studeren zei hij dat ge er een man ging zoeken...''
,,En hij had nog gelijk ook'' grijnst Meester(*), het tweede hoofdpersonage uit dit verhaal.Even diep ademhalen. En dan zeggen ze dat ge in uw echtgenoot altijd een beetje van uw vader zoekt. Hm, ik denk nu heel erg na om gelijkenissen te vinden. Omdat Meesterke het ooit één keer zei heb ik het onthouden. Het was Nieuwjaar, ik had LDVD en hij had bij zijn zussen en broer een paar elixirrekes gekregen: ,,Allez, ik heb gehoord dat ge nog nie van de lelijkste zijt...'' Snif, merci Pa.
De Meester zijn complimentjes zijn van het genre ,,extreem links bloeddoorlopen oog'' en ,,Neus'' en echt waar, 't is zowat het enige van mijn onderdelen waar ik nu net tevreden over ben. Ja, net als Meesterke kookt hij ook graag. En zijn toekomstige ex-schoonzoon moest hem twaalf jaar lang ,,meneer'' noemen want tegen Meesterke zei hij toch ook niet.... En twee jaar geleden had hij ruzie met de moeder van de Kadokes. Ik weet begot al lang niet meer waarover het ging...maar hij zal het nog wel weten. Ahum, en zij ook.
(*)Nee, geen kunstenaar en zeker ook niet mijn baas, maar zijn werkkledij was volgens zijn kinderen een toogjas.