Een roman fleuve...

Nooit beweerd dat Malief enige computergenen in haar bolletje heeft, maar een mens is natuurlijk nooit te oud (hoewel?) om te leren. Een maatje viel stijl achterover (viel strijk volgens Kadoke2, dat is dus een uitdrukking die ik nog nooit hoorde) toen hij hoorde dat ik mijn computerproblemen oploste door de stekker uit te trekken. ,,Er wacht je nog een grote toekomst in Silicon Valley'' noteerde hij fronsend... En toch, en toch. Dezer dagen bij het uitmesten van enkele ladenblokken (op zoek naar de 25 tekens die nodig zijn om mijn tablet nieuw leven in te blazen...) een cursus uit negetienhonderdenzoveel opgediept. En daaruit blijkt dat Malief dus al meer dan 25 jaar geleden een cursus volgde op een ogenblik dat het primo, niet verplicht was, en secundo, een normaal mens zelfs niet wist wat scrollen of deleten voorstelde. Niet dat ik de evolutie ben blijven volgen. Mijn Kadokes slaan mij om de oren met wifi en bijpassende wachtwoorden, (waaifaai zeggen de nerds) en Malief knikt en denkt, daar ga ik eens een blogbericht over droppen. Maar pas op, hier is geen blond gansje aan het toetsenboord. Want ondertussen heeft Malief, toegegeven, helemaal ,,per ongeluk'' ontdekt dat ze nu ook kan zien hoeveel fans ze heeft en waar die zitten als ze haar blog lezen. Sterker nog, ik zie welke onderwerpen hen het meest aanspreken. Hé, het bericht met de titel in het Latijn is een toppertje. Zou De Wever??? En weten jullie wel hoeveel keer mijn blog ,,bekeken'' is? Méér dan twintigduizend keer. Al heb ik mijn twijfels over de interesse die ,,vreemde'' lezers hebben als ze Malief intikken. In het google-taaltje zal dat wel met love en mummy te maken hebben. En nu raak ik wel ietsje in paniek: die honderden mannekes uit de Verenigde Staten, Indonesië, Nigeria enzovoorts, moet ik die misschien onder de rubriek ,,Vieze meneren'' (zie vorig bericht) catalogeren? Hoe dan ook, de 253 berichten die tot nog toe verschenen (heb ik ook ontdekt in mijn ,,feedback, whaw!) zijn volgens sommigen ook al een aardige aanzet voor een roman fleuve, mogelijk omdat ze geregeld geteisterd worden door mijn lange verhalen. Maar eerst nog wat orde scheppen in mijn chaos. Terwijl ik zo'n tien minuten geleden zocht naar de ,,computercursus '' om te zien uit welk jaar hij dateerde, ontdekte ik de officiële papieren voor mijn tablet. De computercursus heb ik dus niet teruggevonden... En dan nog even bekennen dat ook jaren tellen niet mijn sterkste kant is. De computers deden hun intrede nog in de Jacqmainlaan en dat was begin jaren zeventig, maar niet voor de journalisten. Wij werden er in de jaren tachtig mee - heu- gelukkig gemaakt.