Schrikkentist

Tijd voor een serieuze bekentenis. Malief is een schrikkentist. Dat zal wel Brussels zijn zeker, al herinner ik mij het weinig elegante ,,schrikschoiter'' maar Malief gebruikt geen lelijke woorden... En nu even vertellen hoe dat komt? Allemaal de schuld van Bomama. Juist, ze kan zich niet verweren, de 96-jarige die mij af en toe verwart met haar eigen moeder en de collega's van het rusthuis situeert uit ,,de chausée Romaine'' of de rue De Wand en afsluit met ,,of trompeer ik mai?'' Ter zake: ik ben een schrikkentist geworden omdat zijzelf in haar jonge jaren een heuse kwajongen was die liefst achterop de motor van haar oudste broer kroop en gilde ,,hetter, hetter''. (dat wil zeggen sneller hé). Ze heeft het mij destijds zelf verteld. En toen werd ze de echtgenote van het meesterke, kwamen er kindjes en zorgde zij er voor dat haar kroost nooit zo'n zotte streken zou uithalen. Ik citeer: ,,geen rolschaatsen, want als ge achterover valt en op uwe kop krijgt ge een schedelbreuk en zijde dood, gene fiets want ze overrijden kadeekes in Brussel, gene balançoir want als ge er afstuikt...'' Andere waarschuwingen: niet in de ,,nagelenbuik'' koteren want dan krijgt ge kanker...En als we met het Suske en Wiske-boek te lang op het toilet zaten :,,seffens komt uwen darm er uit''... Wat ze haar oudste zoon niet had gezegd: niet met je pen in een tand koteren. Dat had hij als leergierig manneke wél gedaan en het maakte grote indruk op mij want hij had precies een tennisbal in zijn mond. Ik hoor nog haar (laattijdige) waarschuwing: ,,als dat in uw hersenen komt zedde dood...'' Voilà, is dat niet voldoende argumentatie om een schrikkentist te worden? Gisteren beetje in paniek naar de tandarts gebeld: een achterste kies (compleet gevuld en wél) voelde wat voos, beetje pijn, maar alla. Maar toen kreeg ik steekjes boven mijn rechter oor, dacht dat mijn bril spande (?), werd 's nachts wakker van de steekjes, (had net een film gezien over een mevrouw die een hersenbloeding kreeg), twijfelde of ik misschien naar de neus-keel-en oren moest bellen, enfin, het werd de smoelsmid _ een onvriendelijke benaming voor een brave man_ en ik mag vrijdag op controle gaan. Waarna ik de achterste kies nog eens héél goed poetste, en met verende tred een nieuw paar schoenen ging kopen. Want steekjes voel ik nu (bijna) niet meer. ...Wees gerust, haar kleinkinderen en achterkleinkinderen hebben die attributen wél gekregen.