Gaat Malief hier een beetje de zot houden met de hardwerkende medemens? Heu nee. Maar wel haar eigen arrogante, cassante gedacht zeggen. Het moet niet altijd poeslief zijn, dat verveelt ook...
Eerst en vooral de occasionele lezer er aan herinneren dat hier anderhalf jaar geleden een ,,boysband''
de achterbouw heeft vernieuwd en dat ik in alle staten was. Van verrukking hé. Omdat ze snel werkten, beleefd, vriendelijk en niet opdringerig waren, hun werkschoenen uittrokken als ze (stilletjes) toelating vroegen om het toilet te gebruiken en helemaal niet leken op de klusjesman die de Meester destijds binnen bracht. Dat was een best wel ,,brave'' man die mij op een akelig bouwvakkersdecolleté trakteerde en ook verbaasde met een borstzakje in zijn hemd dat hij als asbak gebruikte. Bovendien zag hij scheel, wat de communicatie bemoeilijkte. Geef toe...
Vandaag zitten we (overigens al twee maanden) op de eerste rij voor de restauratiewerken bij de buren. Dat gebeurt in veel etappes, in de week dagen stilte, in het weekend de jonge nieuwe eigenaar die duidelijk probeert om het een beetje te doen ,,vooruit'' gaan. Leve de zondagsrust, maar ik kan gelukkig nog altijd gaan wandelen...
Verrassing. Vanmorgen kwart voor acht, de troepen bestormen de burentuin (soort IS-decor) en alle vogeltjes en duiven vallen stil. Na wat gesleep en geroep en de radio op festivalniveau (mja, misschien dragen ze wel oorbeschermers...) trekken de troepen het huis binnen. Stilte. Anderhalf uur later wordt een stelling tegen de achtergevel in elkaar gestoken en blijkt de bende uit twee exemplaren te bestaan. Eén die uit het raam leunt en kijkt hoe zijn collega de stelling vastmaakt.
Nog enkele sporadische boorgeluiden en stilte. Het is nu 11u35 , al ruim een uur muisstil. Nu ja, middagpauze zeker?
Als ik nu zeker was dat ik zo dadelijk niet word geteisterd door een nieuw bombardement dan ging ik in de tuin genieten van de lente...
TWEE DAGEN LATER
De waarheid heeft ook haar rechten. Ik kijk op naar een nagelnieuwe dakgoot, een nieuwe regenpijp die komaf maakt met stortbuien die tot voor kort op mijn veranda kletsten...en bovenal was daar een vriendelijke meneer die mijn compliment voor de propere aanpak bescheiden in ontvangst nam en zei dat hij die job vooral heel graag deed. Juist, als het goed is zeg ik het ook.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten