DERTIG JAAR AL

Wedden dat u sneller had gelezen als de kop ,,Hoofdredacteur op de knieën'' was?  Maar als Malief-lezers het willen weten moeten ze geduld hebben...
Dat zit zo. Vandaag hoorde ik op mijn ,,lijfradio'' dat het vandaag dertig jaar geleden is dat de Herald of free Enterprise'' zonk voor de kust in Zeebrugge. Hèhè, dat is iets voor memory lane.  Niet om te lachen hoor, het was een afschuwelijke ramp met veel doden en dat allemaal omdat een poort bij afvaart niet goed was gesloten.
Maar, hoe zat het met Malief? Avondredacteur op de krant, zo goed als moederziel alleen, de hoofdredacteur niet inbegrepen maar die was iedere avond de laatste die de deur sloot. Toen kwam het telefoontje van de westvlaamse correspondent, dan het alarm van een oostvlaamse nieuwsjager, dan van een correspondent misdaad en aanverwanten, en ze vertelden allemaal het zelfde; dat wordt een wreed verhaal, want er zullen veel doden zijn.
Ondertussen hadden de nieuwsjagers natuurlijk ook onze hoofdredacteur verwittigd. Waarna er laat die avond iets gebeurde waar ik vandaag nog stil van word. De baas kwam op zijn knieën aan mijn bureau zitten, sommeerde mij al een goeie titel te verzinnen en mijn beste typvingers te smeren. Hij heeft die avond  aan de telefoon geduldig en efficiënt naar de verslaggevers ter plaatse geluisterd en mij tussendoor de gepaste zinnen gedicteerd. Hij zal dit vandaag niet meer kunnen lezen want ondertussen rust hij naast de kerk van  Bertem. De man die door onnozelaars een vrouwenhater werd genoemd (omdat hij niet gehuwd was) heeft mij die nacht met zijn bescheiden wagen nog naar huis gebracht. Hij had wel een speciale rijstijl, zoals de bochten vierkant nemen. En ik heb hem toen gezegd dat we niet mochten verongelukken, want dat er anders nogal zou geroddeld worden. Waarna hij eens grinnikte. En nu weten alle oudgedienden wie het was. Ik mis hem nog.