BRANDNETELS

Het was eigenlijk geen verrassing: Malief heeft de genen van Bomama. Heu, de goeie toch. Vandaar dat zij vanmorgen een paar iets te grote loafers (van Bomama) aantrok en met een mooi zonnetje in de rug, haar tuin onder handen nam. 
Wisten jullie overigens dat in een stadstuintje nog héél veel groene plantjes staan? Zelfs de varens hebben tot 22 december nauwelijks een geel jasje aangetrokken. Maar oké, ze hangen een beetje slap. 
Op een stukje braakgrond (heeft niets met kotsen te maken hoor) dus na de grote boomkapoperatie, heeft Malief wel de kwalijke gewoonte om overschot van braadvet, droge boterhammetjes en al wat te nat is voor huishoudafval op dat plekje te kieperen. Slik, ja, vroeger kwamen hier veel sijsjes, roodborstjes en nu helaas maar één ekster. En zo lag daar al een tijdje een flinke portie ,,paarse'' dinges. ,,Wat is dat paars?'' vroeg een bezorgde bezoekster. Hu, na drie keer rode kool eten had Malief er haar buik van vol. Tijd dus om te gaan schoffelen.
Nog één straffe ervaring: er stonden ook brandnetels en helaas, die prikten nog hard ook. Dat was geleden van de ,,Chiro-tijd''. Met vernieuwd elan zijn ze vanmorgen versnipperd en tot moes getrapt. En deugd dat het deed...