Malief deelt haar tweede naam _Léonie_met haar, en sinds gisteravond is ze er niet meer: Leona. Jaren werd haar naam uitgesproken met de nadruk op nà, tot haar zus mij het veel elegantere LéOna leerde kennen. Nog een nicht uit mijn horizon verdwenen. Ze stak boven mijn generatie uit als oudste kleindochter van Léonie Bonnast (ha ja) en Joris Herten. Daar kwam één Leona van en een rist Georgeskes, zo ging dat destijds...
Vandaag wil ik een soort in memoriam schrijven. Over een nicht waar ik, als pruts, danig naar opzag. Een no nonsens dochter-van-den-bienhaver (hier moet je wat Zaventems bij verzinnen) die trouwde met Dolf en waar ik, via het meesterke, van hoorde dat die man door supersmalle leidingen kroop als lasser. Hij verliet ons als eerste van de familie maar liet Leona een reeks schitterende wittekopjes na. Enfin, zo herinner ik het mij toch. Vooral de eerste maakte indruk op mij: zo'n schattig knulletje dat er zelfs leuk uitzag als er dikke tranen over zijn wangen bolden. Ik hoorde dat hij gisteren , écht een kloon van Dolf, zijn mama als laatste een knuffel heeft gegeven. Ook dat had ze echt wel verdiend.
Op de familie-reunie in Veltem begin oktober zag ik haar nog : monter en fris als altijd. Nooit gedacht...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten